ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
در 1280 ش متولد شد. پدرش حاج محمد رحیم از روحانیون و وعاظ نیشابور بود و در بین مردم وجاهت عمومى داشت. حسن پس از تحصیلات مقدماتى بر سیره خانوادگى تحصیلات حوزهاى را آغاز كرد و پس از فراگرفتن مقدمات زبان عربى مدتها دوره سطح را در علوم عربى و فقه و اصول منطق فرا گرفت. در 1306 ش وارد كلاس ثبت و اسناد كه تازه تأسیس شده بود گردید و دوره مدرسه مزبور را گذرانید و به استخدام دولت درآمد. پس از چندى كلاس قضایى را طى كرد و رتبه قضایى گرفت و ظرف ده سال از كوچكترین شغل قضایى به دادستانى مشهد رسید . چندى نیز رئیس دادگاه در آن شهر بود. حسن سلوك او با مردم و بىنظرى و قاطعیت در انجام امور محوله او را مورد توجه مردم و مقامات دولتى قرار داد تا اینكه در انتخابات دوره چهاردهم به كمك منصورالملك استاندار خراسان و رأى مردم به مجلس رفت. در مجلس چهاردهم مورد توجه تمام دستجات سیاسى بود، هم با سید ضیاءالدین مأنوس بود هم توجه دكتر مصدق را به خود جلب مىكرد. در دوره پانزدهم كه انتخابات توسط حزب دموكرات قوامالسلطنه به صورت انتصابى انجام گرفت براى بار دوم نبوى به مجلس راه یافت و تقریبا جزء كارگردانهاى مجلس بود. در دوره شانزدهم به كمك دكتر اقبال وزیر كشور وقت و سپهبد رزمآراء به نمایندگى از همان نیشابور انتخاب گردید و در انتخابات نیم بند دوره هفدهم نیز وكیل نیشابور شد. در تیر ماه 1332 به حمایت از حكومت دكتر مصدق از نمایندگى مجلس استعفاء داد و همین امر باعث شد او را دیگر به صحنه پارلمانى راه ندهند. وى از 1332 به شغل قضائى پرداخت و مدتى دادیار و مستشار دیوان كشور شد. در 1339 مهندس جعفر شریف امامى نخستوزیر وقت او را به معاونت خویش و وزارت مشاور برگزید و چند ماهى در آن سمت بود. حسن نبوى در 1348 پس از فوت سید ضیاءالدین طباطبائى به پیشنهاد شریف امامى و تصویب شاه قیم صغار و سرپرست اموال سید ضیاءالدین شد و تا حدى در حفظ دارایى او و حیف و میل آن از طرف افراد مختلف جلوگیرى نمود. وفات او در 1364 اتفاق افتاد.
