مشاهیر ایران و جهان - خلعتبری، امیرارسلان

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)

متولد 1283 در تنكابن، فرزند علیقلى خان امیر اسعد و نوه‏ى محمد ولیخان سپهسالار اعظم تنكابنى است. وى از وكلاء دانشمند و مبرز دادگسترى بود و در حرفه‏ى خود شأن و مقام زیادى داشت. وى ابتدا مدرسه‏ى آمریكائى را پایان داد و با سمت مترجم وارد وزارت دارائى شد. پس از چندى از كار دولتى كناره گرفت و وارد مدرسه‏ى عالى حقوق شد و درجه‏ى لیسانس گرفت و براى تكمیل تحصیلات به اروپا رفت و در فرانسه درجه‏ى علمى گرفت. پس از بازگشت به ایران، مدتى كوتاه شغل قضاوت داشت، ولى وكالت دادگسترى را پیشه‏ى خود نمود و نزدیك به نیم قرن از این طریق ارتزاق مى‏نمود. در اوایل سلطنت رضاشاه قسمت اعظم املاك این خانواده ضبط گردید. قسمتى بابت بدهى سپهسالار به بانك روس كه دولت ایران قائم‏مقام آن شده بود تعلق گرفت و قسمتى دیگر نیز توسط اداره‏ى املاك اختصاصى به ثمن بخس خریدارى شد و خانواده‏ى خلعتبرى كه در دوره‏ى قاجاریه از مالكین عمده و درجه اول ایران محسوب مى‏گردیدند، فاقد ضیاع و عقار شدند. خلعتبرى بعد از شهریور 1320 وارد صحنه‏ى سیاسى شد. ابتدا وكالت عده‏ى زیادى را علیه اداره املاك اختصاصى قبول كرد و همچنین در محاكمه‏ى سرپاس مختارى و سایر متهمین شهربانى، وكیل سلمان اسدى بود. ضمناً سلسله مقالاتى در روزنامه‏ها مى‏نوشت و از اوضاع گذشته به شدت انتقاد مى‏كرد. چندى نیز روزنامه‏ى كیفر روز را انتشار داد. تدریجاً مردم به او توجه یافتند و او را مرد خدمتگزارى مى‏دانستند. در دوران حكومت دكتر مصدق به او نزدیك شد، عضویت جبهه ملى را پذیرفت و چند پست مهم به او ارجاع كردند كه عبارت بود از شهردارى تهران و استاندارى گیلان. ولى مدت كوتاهى در رأس آن دو شغل بود و خیلى زود خود را كنار كشید و تقریباً با جبهه ملى نیز روح سازش خود را از دست داد و همین مسئله باعث شد بعد از سال 32 مورد توجه بشود و در انتخابات دوره‏ى 18 به وكالت مجلس انتخاب گردد. در ادوار نوزدهم و بیستم هم از بابل به مجلس رفت. پس از ختم مجلس بیستم، دیگر به دنبال سیاست نرفت و محكم به كار وكالت دادگسترى پرداخت و محاكمات بزرگ و پردرآمد و جنجالى را قبول مى‏كرد. مدتى هم عضو هیئت مدیره و نایب‏رئیس كانون وكلاى تهران گردید. در 1355 در 72 سالگى موقعى كه براى دفاع از یكى از موكلین خود (سید مهدى میر اشرافى) به اصفهان رفته بود، به مرض فجاه درگذشت. چند تألیف هم دارد كه چندان جنبه‏ى علمى بر آن مترتب نیست.