ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
متولد 1262 در شیراز، فرزند حاج میرزا حسامالدین مشارالدوله شیرازى كه از ملاكین و متنفذین شیراز بود. دو فرزند خود نظامالدین و رضا (سردار فاخر) را تحت تربیت و مراقبت دقیق قرار داد و در تحصیل آنها كوشش بسیار نمود. نظامالدین پس از فراغت از تحصیل، در نهضت مشروطیت با مشروطهخواهان همآهنگ شد و چون جوانى پرشور و مطلع بود، مورد توجه آزادیخواهان قرار گرفت. در 1290 براى ادامهى تحصیل به اروپا رفت. چند سالى در آنجا بود و لیسانسیه حقوق شد. در شروع جنگ بینالملل اول به ایران بازگشت و در انتخابات دورهى سوم با كمك حزب دموكرات از شیراز به وكالت رسید و پس از تعطیل مجلس، جزء مهاجرین بود. مدتى در كرمانشاه و مدتى هم در استانبول زندگى كرد. پس از مراجعت به ایران، به معاونت وزارت فوائد عامه منصوب شد. مدتى نیز معاون وزارت معارف و معاون وزارت جنگ بود و در فروردین ماه 1303 در كابینهى سوم سردارسپه به كفالت وزارت فوائد عامه منصوب گردید و پس از چهار ماه، تیمورتاش وزیر شد و نظامالدین كه تازه پس از فوت پدرش، مشارالدوله لقب یافته بود، به حكومت كردستان رسید و چند سال در آنجا حكومت كرد. رفتار و برخورد او با مردم كردستان موجبات رضایت اكراد را فراهم كرد و سالها در آنجا با محبوبیت حكومت مىكرد. چندى هم حاكم بنادر و كرمان بود تا اینكه در مهرماه 1313 محمدعلى دولتشاهى وزیر پست و تلگراف كابینهى فروغى، بدرود حیات گفت و نظامالدین حكمت وارد كابینه شد و به سمت وزیر پست و تلگراف معرفى شد. در كابینهى جم نیز همچنان عهدهدار وزارتخانهى مزبور بود تا اینكه در 1315 در 54 سالگى در اثر سكتهى قلبى درگذشت و در باغ طوطى در زاویهى مقدس حضرت عبدالعظیم مدفون گردید. مردى نیكنفس و لایق بود و به شیوهى اشراف زندگى مىكرد.
