ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
فرزند حاج ملا عبدالرضا واعظ خراسانى، متولد 1278 در تربت حیدریه. در جوانى به سیرهى خانوادگى به كسوت روحانیت ملبس شد و پس از آموختن مقدمات زبان و ادبیات عرب، به تحصیل معارف اسلامى پرداخت و تا درجهى اجتهاد پیش رفت. در تشكیلات عدلیهى داور خدمت قضاوت را پذیرفت و چند سالى به شغل قضائى اشتغال داشت. بعد پروانهى وكالت دادگسترى گرفت و وكیل آستان قدس رضوى شد و تدریجاً صاحب املاك و مستغلات گردید و در مشهد اسم و رسمى پیدا كرد. در انتخابات دورهى چهاردهم در 1322 كه با جنگ بینالملل دوم و اشغال ایران توسط نیروهاى خارجى مصادف بود، از تربت حیدریه به وكالت مجلس شوراى ملى انتخاب گردید. در تهران سوراخ دعا را خیلى زود پیدا كرد و با اعیان و اشراف و رجال تهران حشر و نشر یافت و زمینههائى براى هدفهاى آیندهاش فراهم آورد. در ادوار پانزدهم، شانزدهم، هیجدهم، نوزدهم و بیستم نیز به مجلس راه یافت. در مجلس از مداحان دولتها بود و همیشه از برنامه و لوایح دولت وقت دفاع مىنمود. در خوشرقصى و ازدیاد مال و منال تلاش شبانهروزى داشت. به مناسبت همین حسن ارتباط، مدتى به نیابت ریاست مجلس برگزیده شد. در 1342 سنگر سیاسى خود را تغییر داد و این بار كاخ سنا را انتخاب كرد و با عنوان سناتورى، بازیگرى سیاسى خود را دنبال كرد. عجیب آنكه در مجلس اعیان هم عصاى دست دولتها و مفتاح تصویب لوایح و حل مشكلات دولت بود. در آنجا هم نیابت ریاست مجلس سنا نصیب او شد. مجموعاً شش دوره نمایندهى مجلس شوراى ملى و چهار دوره سناتور بوده است. در امور حقوقى و سیاسى نسبتاً با سواد و مطلع بود و در توسعهى املاك و جمعآورى اموال و بهرهگیرى از آنها و دخالت در صنایع خراسان و گرفتن سهام بدیل نداشت. او در جوانى با دختر آیتاللَّهزاده خراسانى ازدواج كرد و همین ازدواج در پیشرفت او تأثیر بسزائى داشت. در 1368 درگذشت.
