ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
متولد 1287، فرزند محمدرضا شیخالعراقینزاده مازندرانى. تحصیلات مقدماتى خود را در تهران انجام داد و ابتدا به خدمت وزارت دادگسترى درآمد و بعد به بانك ملى منتقل شد. در 1312 به اروپا رفت و در رشتهى اقتصاد و حقوق در آلمان تحصیل كرد. در 1320 به ایران بازگشت و در بانك صنعتى و معدنى ایران استخدام شد و به معاونت مالى آن بانك انتخاب گردید. در 1328 بانك بازرگانى ایران را كه اولین بانك خصوصى در تاریخ بانكدارى ایران است، تأسیس نمود و شعب ساختمانهاى بانك شاهنشاهى سابق را به ثمن بخس (سه میلیون و پانصد هزار تومان) خریدارى نمود. در دورهى هیجدهم از طرف مردم سارى به نمایندگى مجلس شوراى ملى انتخاب شد. در 1336 دكتر منوچهر اقبال او را به سمت وزیر بازرگانى معرفى كرد و قریب یك سال در این سمت باقى ماند. دبیركلى شوراى عالى اقتصاد نیز با وى بود. علت بركنارىاش از وزارت بازرگانى اختلاف نظرى بود كه بین شاه و او در مورد ایجاد هتل هیلتون وجود داشت. تجدد با ایجاد چنین تأسیساتى جداً مخالف بود. چون مخالفت خود را پس نگرفت، شاه به او تكلیف استعفا نمود. در دورهى چهارم سنا، سناتور مازندران شد و چهار دورهى متوالى در این سمت باقى بود. وى اولین كسى بود كه بانك خصوصى را در ایران تشكیل داد و در كار بانكدارى توفیق زیادى پیدا كرد. خوشفكر، اقتصاددان و به معناى واقعى بانكدار بود. در جنب سیاست و بانكدارى، شخصاً به امور تجارى و شهركسازى هم مشغول بود. در سن 71 سالگى درگذشت.
