ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
متولد 1302، لیسانسیهى حقوق از دانشگاه تهران. خدمات خود را از دادگسترى شروع كرد. مدتى در آبادان و تهران به دادیارى و بازپرسى اشتغال داشت. بعداً به معاونت بازرسى كل كشور منصوب شد. در وزارت دكتر هدایتى به دادستانى تهران رسید. در این مقام محكم و جدى كار كرد. مدام با رئیس و سایر مقامات شهربانى كشمكش داشت. بعد به دادستانى دیوان كیفر منصوب شد و زمانى هم دادیار دیوان عالى كشور بود. در 1345 به معاونت پارلمانى وزارت دادگسترى معرفى شد و پس از كنار رفتن جواد صدر، وزیر دادگسترى گردید و تا 1353 در آن سمت باقى ماند. پرتو پس از مدتى كوتاه سناتور انتصابى شد. پس از اتمام دورهى سنا در 1354، كارى به او ارجاع نشد. غالب كارهایش با جنجال و سر و صدا توأم مىشد. مردى متفرعن، قدرتطلب، ستیزهجو و قمارباز بود. در دوران خانهنشینى، صفاتى را از خود نشان مىداد كه عكس صفات او در دورهى اشتغالش به كار بود. در 1368 در اروپا در حال تنگدستى و بیمارى درگذشت.