ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
فرزند میرزا اسمعیل خان تفرشى، در 1273 متولد شد. در مدارس شرف، تربیت و آلیانس فرانسه و مدرسهى آلمانى تحصیل كرد و در 1294 وارد شهربانى شد. ابتدا كارمند ادارى و مترجم بود، بعدها درجهى افسرى دریافت كرد. از اهم مشاغل او در شهربانى، ریاست ادارهى زندان، ریاست ادارهى بازرسى و ریاست ادارهى سیاسى و تأمینات (آگاهى) بود. در ریاست شهربانى آیرم فوقالعاده مورد توجه قرار گرفت و در 1312 وقتى سرلشكر بوذرجمهرى شهردار تهران در اثر خستگى، از خدمت معاف و براى معالجه به اروپا رفت، در اثر اصرار و پافشارى سرلشكر آیرم، فضلاللَّه بهرامى كه در آن تاریخ درجهى سرهنگى داشت، شهردار تهران شد. او در این سمت علاوه بر انجام كارهاى جدى و سخت شهردارى، از طرف آیرم وظیفه داشت براى سلف خود پروندهسازى كند. بهرامى توفیق یافت چند مورد از اعمال خلاف بوذرجمهرى را توسط آیرم به عرض برساند. ولى چون رضاخان آشنائى كامل به روحیه و طرز كار بوذرجمهرى داشت، پروندهسازى را قبول نكرد و در عوض یكى از خیابانهاى معروف تهران را به نام او نامگذارى كرد. بهرامى چند سالى شهردار تهران بود. در 1317 به ریاست ثبت احوال منصوب شد و تا شهریور 1320 در آن سمت باقى ماند. در مهرماه آن سال براى بار دوم به شهردارى تهران منصوب گردید و قریب شش ماه در آن سمت بود تا در كابینهى على سهیلى به وزارت پست و تلگراف و تلفن معرفى شد. بعد از وزارت، قریب ده سال در استانهاى كرمان، فارس، اصفهان، خوزستان و خراسان استاندار بود. پس از بازنشستگى به اروپا رفت و تحصیلات خود را در رشتهى حقوق ادامه داد. بهرامى مردى جدى، پركار و لایق بود. چند زبان خارجى مىدانست. مجلهى پلیس ایران را در شهربانى بنیان گذارد. در 1345 درگذشت. دو تن از فرزندانش به نامهاى احمد على و شاپور، مدارجى از مقامات بالاى مملكت را دارا شدند.
