ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : دانشمندان و بزرگان اصفهان (جلد اول)
شیخ محمد حسن بن محمّد رضا بن موسى بن شیخ جعفر كبیر. در كربلا متولّد گردیده، و در نجف بزرگ شده، به سنّ هفده سالگى در 1295 به اتفّاق برادرش شیخ على صاحب حصون به اصفهان آمده، و چهار سال در آنجا به درس حاج شیخ محمّد باقر نجفى مسجد شاهى و دیگران حاضر شده، و از این پس در این شهر سكونت داشته و قدرت و ریاست و مكنتى یافته. در 7 ربیع الثانى 1336 وفات یافته، جنازهاش به نجف نقل گردیده و در مقبره خانوادگى مدفون شده است. در تاریخ اصفهان و رى در ضمن وقایع سالها مختلف، مطالبى از صاحب عنوان نقل مىكند كه باید طالبین بدانها مراجعه نمایند. در تاریخ نائین(89:4) گوید: امور سفارت و قنسولگرى عراق در اصفهان به عهده او بوده، و با سفارت روس ارتباط داشته، و خواهر نوّاب ابراهیم میرزاى صفوى را در حباله نكاح خویش داشت، و از كارهاى او خراب كردن قلعه تبرك اصفهان است. پس از وفات شیخ العراقین این لقب را به مرحوم حاج آقا محمّد جویبارهاى فرزند حاج میرزا مهدى كه داماد شریعتمدار بود دادند، و مشارالیه در سال 1387 به سن متجاوز از هشتاد سال وفات یافته، در تكیه فاضل سراب مدفون گردیده.
