مشاهیر ایران و جهان - بهرامی، عبداللَّه

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)

در 1267 در تهران متولد شد. پدرش میرزا اسمعیل خان تفرشى‏منشى احتشام‏السلطنه بود. عبداللَّه تحصیلات خود را در مدارس افتتاحیه، شرف مظفرى، تربیت، آلیانس و مدرسه‏ى آلمانى انجام داد. مدتى هم در انگلیس به تحصیل پرداخت. خدمات ادارى خود را از معلمى و دفتردارى در مدرسه‏ى آلمان‏ها شروع كرد و پس از آنكه دولت براى اداره‏ى نظمیه از افسران سوئدى استخدام نمود، به آن اداره انتقال یافت. سمت وى ابتدا مترجمى و منشیگرى بود ولى تدریجاً به كارهاى اجرائى كشیده شد و در اداره‏ى تأمینات ترقى كرد. چندى معاون و بعد بالاستقلال به ریاست اداره‏ى تأمینات كه از ادارات مهم اداره‏ى نظمیه بود، گمارده شد. بعد به ریاست نظمیه‏ى گیلان انتخاب گردید و قریب یك سال در رشت بود. وستداهل سوئدى رئیس نظمیه مجدداً او را به تهران احضار و ریاست اداره‏ى تأمینات را به او واگذار كرد. در 1297 مأموریت یافت كه كلیه‏ى افراد كمیته‏ى مجازات را كه از چند سال قبل در تهران چندین فقره قتل انجام داده بودند دستگیر و زندانى نماید. عبداللَّه خان به علت مناسبات نزدیك و دوستى كه با غالب اعضاى كمیته داشت، از این كار سر باز زد و به عللى از اجراى دستور رئیس نظمیه سرپیچى نمود. كلنل وستداهل رئیس نظمیه او را از كار بركنار ساخت و شخصاً به دستگیرى اعضاى كمیته پرداخت. او پس از چندى به ریاست نظمیه تبریز برگزیده شد و صلاح خود را در دوستى و رفاقت با شیخ محمد خیابانى دید. چند ماهى از مأموریت او در تبریز نگذشته بود كه به دستور محمدحسن میرزا ولیعهد كه در تبریز اقامت داشت، از كار بركنار و قزاقان او را دستگیر و در سرماى زمستان به تهران عزیمت دادند، ولى خیابانى و افراد او نزد محتشم‏السلطنه پیشكار ولیعهد رفته با سر و صدا بازگشت او را به تبریز خواستار شدند كه ناگزیر دستور بازگشت او صادر شد. بهرامى چندى مجدداً در تبریز باقى ماند تا به تهران احضار شد. بعد از كودتا به علت همدرسى و دوستى با میرزا على‏اكبر داور به او نزدیك شد و در تشكیل حزب رادیكال از اعضاى مؤسس بود. داور او را به وزارت فوائد عامه انتقال داد و در آن وزارتخانه رئیس اداره‏ى كابینه شد. پس از چندى به وزارت معارف رفت و در آنجا مقام مدیركلى گرفت. چند سالى هم در آن سمت بود تا به معاونت وزارت مالیه و سپس عدلیه منصوب شد. در 1310 براى مطالعات قضائى از طرف داور به اروپا اعزام شد و مدت دو سال به تحصیل و تمرین پرداخت. در عین حال در جامعه‏ى ملل سمت نمایندگى دولت ایران را دارا بود. پس از پایان تحصیلات، وزیرمختار ایران در بلژیك شد. عبداللَّه بهرامى مردى باسواد، جدى، مدیر و مدبر بود، به چند زبان خارجى تسلط داشت. قسمتى از خاطرات خود را از اوضاع ایران از سلطنت مظفرالدین شاه تا كودتاى 1299 نوشته و انتشار داد كه حائز نكات مهم و ارزنده‏اى است و برخلاف سایر خاطره‏نویسان لایحه دفاعیه نیست. وى در 1347 در تهران درگذشت.