ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
(لقمان المك)، از اهالى آذربایجان، فرزند میرزا عیسى خان امین مالیه تبریز و از طرف مادر نوه میرزا محمد فخرالاطباء حكیمباشى مظفرالدین شاه مىباشد. تولد او در 1267 ش در تبریز اتفاق افتاد. پس از انجام تحصیلات مقدماتى در مدرسه لقمانیه تبریز و مدرسه فرانسوىها عازم پاریس شد و از 1284 تا 1290 در پاریس اقامت نمود و در رشته جراحى متخصص شد. پس از مراجعت به ایران با درجه سلطانى (سروانى) پزشك ژاندارمرى گردید و مدارج نظامى و ادارى را تا 1300 ش پیمود و درجه سرهنگى گرفت و مدتى نیز رئیس صحیه ژاندارمرى بود. در 1301 ش با درجه سرتپیى رئیس بهدارى ارتش شد. پنج سال بعد به معاونت فنى وزارت داخله و رئیس صحیه كامل مملكتى رسید و مدتها در آن سمت باقى بود. بعد از شهریور 20 براى اولین بار در كابینه ساعد به وزارت بهدارى معرفى شد و این سمت را در دو كابینه حكیمى و كابینههاى بیات و صدر عهدهدار بود. در انتخابات دوره اول سنا شركت نمود و سناتور انتخابى شد و تدریجا در ادوار دوم، سوم، چهارم و پنجم سنا نیز عضویت داشت و مدتى نیز نایب رئیس مجلس سنا بود و در فترت بین دوره سوم و چهارم پس از فوت صدر به سرپرستى مجلس سنا تعیین شد. در دو دوره آخر مجلس سنا همواره ریاست سنى را برعهده مىگرفت. آقاى دكتر مالك علاوه بر مشاغل ادارى و سیاسى مدت 35 سال در مدرسه طب و دانشكده پزشكى تدریس مىنمود و مقام استادى داشت و در اواخر نیز استاد ممتاز شد. داراى تألیفاتى در رشته پزشكى مىباشد و عده زیادى از اطباء كشور از شاگردان او بودهاند؛ مدتى هم نایب رئیس جمعیت شیر و خورشید سرخ بود. دكتر سعید مالك در 1298 از طرف سلطان احمد شاه لقب لقمانالملك گرفت و قریب سى سال از جراحان درجه اول تهران بود و با داشتن مشغله زیاد عصرها از بیماران عیادت مىكرد و در حد توانائى خود از مساعدت نیز دریغ نمىنمود. در سنوات اخیر به علت كهولت و ضعف و ناتوانى مطب خود را دائر نمىكرد. وى داراى نشانهاى متعدد علمى و دربارى بود و در غالب كنگرههاى پزشكى در دنیا شركت داشته است. وفات او در 1350 اتفاق افتاد.
