ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(975/974 -923 ق)، تذكرهنویس، خطاط و شاعر، متخلص به سامى. وى در مراغه متولد شد دومین فرزند شاه اسماعیل و برادر شاه طهماسب بود. در زمان پدر نخست حكمران گیلان و سپس حكمران خراسان شد و در هرات استقرار یافت اما چندى پس از مرگ شاه اسماعیل معزول شد و بر شاه طهماسب طغیان كرد و در جنگى در قندهار شكست خورد و از آنجا به طبس گیلكى رفت. وى پس از چندى امان نامه دریافت كرد و به دربار بازگشت و چندى به این نحو مىزیست تا این كه از شاه طهماسب درخواست كرد كه از التزام ركاب معذورش بدارد، شاه طهماسب تلویت بقعه شیخ صفىالدین و حكمرانى اردبیل را به او داد. سام میرزا سالها بعد بار دیگر بر شاه طهماسب شورید و به مدت شش سال در قلعه قهقهه زندانى شد و سام در همان قلعه در زیر آوار زلزله درگذشت. از جمله آثارش: «تحفهى سامى»؛ «دیوان». شعر. سام میرزا همچنین خط نستعلیق را خوش مىنوشت و از خطوط وى، یك قطعه به قلم نیم دو دانگ متوسط به زر تحریردار موجود است، با رقم: «...كتبه غلام شاه، سام».[1] صفوى پسر شاه اسماعیل و برادر شاه طمهاسب صفوى (ف. 940 ه.ق.). وى در فنون شعر و انشا مهارت داشت و كتاب «تحفه سامى» كه تذكرهایست از شعرا تألیف اوست. در سال 939 ه.ق. از طرف برادرش به حكومت خراسان منصوب شد و در سال 940 بر برادر شورید و در همان اثنا درگذشت.
