ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
فرزند میرزا محمد رفیعالممالك، متولد 1263. تحصیلات قدیمهى خود را در خراسان نزد اساتید درجهى اول ادامه داد و به درجهى اجتهاد رسید. در اوایل مشروطیت با آزادىخواهان همكارى مىنمود و روزنامهى بامداد روشن را انتشار داد. مدتى بدین كار اشتغال ورزید. در 1303 رئیس ادارهى فرهنگ شد و بعد به ریاست اوقاف رسید و مدتى بعد رئیس فرهنگ فارس شد. در این مأموریت خدماتى انجام داد و در توسعهى مدارس و فرهنگ سعى بلیغ نمود. در نتیجه مورد توجه اهالى فارس قرار گرفت و مردم شیراز در دورهى ششم او را به وكالت مجلس انتخاب كردند. پس از پایان مجلس به دعوت داور به وزارت عدلیه داخل شد و به عضویت دیوان عالى كشور منصوب گردید. پس از مدتى با حفظ سمت، مدیركل قضائى وزارت دادگسترى شد. در 1321 به جاى محمد سرورى بازرس دولت در بانك ملى ایران گردید و مدت 9 سال در این سمت باقى بود. در 1330 بر اثر تصادف با دوچرخه مصدوم و بسترى شد و در 63 سالگى درگذشت. او از فضلا و ادباى خوب ایران بود. الهامات خواجه یا حافظ شناسى، علم اخلاق یا حكمت عملى و ادب چیست و ادیب كیست سه اثر مهم اوست. در حافظ شناسى و تسلط به شناخت افكار حافظ جاى او در ردیف حافظ شناسان بزرگ ایران است. اصولاً خانوادهى وى همه اهل علم و حكمت و تحقیق بودهاند.
