ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
نظامى، دولتمرد، فرزند ابوالقاسم، متولد 1282. تحصیلات نظامى خود را ابتدا در دانشكدهى افسرى تهران و بعداً در آلمان به اتمام رسانید و دورهى دانشگاه جنگ را نیز طى نمود. در 1326 به درجهى سرتیپى و در 1330 به درجهى سرلشكرى و در 1336 به مقام سپهبدى رسید. مدتى فرماندهى تیپ اردبیل بود، بعد ریاست ادارهى باربرى. و تسلیحات ارتش به عهدهاش قرار گرفت. چندى هم رئیس تربیت بدنى شد. در 1331 ریاست ادارهى شهربانى را دكتر محمد مصدق به او تكلیف كرد، اما نپذیرفت و در همان سال ریاست دفتر نظامى و ژنرال آجودانى شاه را پذیرفت. در مرداد 1332 فرمان ریاست ستاد ارتش را دریافت كرد و با سپهبد زاهدى براى به دست گرفتن حكومت و ساقط ساختن حكومت مصدق همداستان شدند. بالاخره در 28 مرداد 1332 در سمت ریاست ستاد ارتش مستقر گردید. در 1333 با سمت سفیركبیرى به كراچى رفت و مدتى در آنجا بود. بعد سفیر ایران در عراق شد. سپس نمایندهى نظامى ایران در سنتو شد. در ترمیم كابینهى دكتر منوچهر اقبال در 1337 وزیر كشور گردید. آخرین سمتش استاندارى خراسان و نیابت تولیت آستان قدس رضوى بود. برخلاف برادرش مهدى باتمانقلیچ مال و ثروتى به دست نیاورد و غالباً با حقوق ادارى خود زندگى مىكرد. به درستى اشتهار داشت. با دختر عبدالرحیم میرفندرسكى از اعضاى عالیرتبهى وزارت خارجه و نوهى دخترى مشاورالممالك ازدواج كرد، صاحب دو پسر شد كه یكى از آنها در جوانى از اسب سقوط كرد و درگذشت. باتمانقلیچ سرانجام در 1370 در آمریكا درگذشت.
