ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
فرزند حاج سید عزیزاللَّه از مالكین تفرش در 1283 متولد شد. تحصیلات مقدماتى را در موطن خود انجام داد و قسمتى از تحصیلات متوسطه را در مدرسه تربیت به اتمام رسانید و در سال 1302 با گواهینامه سال چهارم متوسطه وارد مدرسه نظام شد و در 1304 با درجه ستوان دومى وارد قشون متحدالشكل رضاخان پهلوى گردید و مراحل ترفیع درجات را طى نمود و در 1319 درجه سرهنگى گرفته و در دانشگاه جنگ دورهى فرماندهى و ستاد را گذرانید. بعد از شهریور 1320 كه عدهى زیادى از امراء دوره رضاشاه بازنشسته شدند، زمینه براى افسران تحصیلكرده و جوان فراهم شد و سرهنگ عزیزى به فرماندهى تیپ زابل و سپس لشكر كرمان برگزیده شد و سر و صورتى شایسته به وضع لشكر آنجا داد. دو سال بعد به فرماندهى لشكر رضائیه منصوب گردید. در 1325 به تهران احضار و به معاونت دانشكده افسرى انتخاب شد. در فروردین 1326 درجهى سرتیپى دریافت كرد و به فرماندهى لشكر تبریز و بعد لشكر فارس منصوب و به شیراز عزیمت نمود. در مهرماه 1331 درجهى سرلشكرى گرفت و فرمانده سپاه فارس شد. در شهریور 1337 به فرماندهى ژاندارمرى كل كشور رسید و همان سال به درجهى سپهبدى ارتقاء یافت. وى در آن سمت سر و صورتى به ژاندارمرى داد و عدهاى از افسران درستكار و جدى را به آن واحد نظامى منتقل نمود. سپهبد امیر عزیزى در اسفند ماه 1339 در ترمیم كابینهى جعفر شریفامامى به وزارت كشور معرفى شد ولى این كابینه دوام زیادى نكرد و با اعتصاب معلمین كشور در 20 اردیبهشت ماه 1340 ساقط گردید. دكتر على امینى بجاى شریفامامى با حمایت همهجانبهى دولت آمریكا با اختیارات كامل به زمامدارى رسید و در تمام مدت نخستوزیرى خود وزارت كشور با سپهبد امیرعزیزى بود. امیر اسداللَّه علم در تیر ماه 1341 جانشین دكتر امینى در كابینه خود امیرعزیزى را در سمت خویش تثبیت نمود. تا پایان بهمن ماه 1341 در آن سمت مستقر بود. در بهمن ماه 1341 امیرعزیزى در ترمیم كابینه وزیر مشاور گردید و پس از مدت كوتاهى به استاندارى خراسان و نیابت تولیت آستان قدس رضوى منصوب گردید و قریب چهار سال در آن سمت برقرار بود. سپهبد امیرعزیزى سال 1346 به تهران بازگشت و بازنشسته شد و مدتى در بخش خصوصى اشتغال بكار داشت. در آبان ماه 1357 كه شعلههاى انقلاب از هر طرف زبانه مىكشید، براى بار دوم به استاندارى خراسان و نیابت تولیت آستان قدس رضوى منصوب شد و به مشهد رفت ولى اوضاع و احوال را براى ادامه كار مناسب ندید و به تهران بازگشت و در آذرماه به اروپا رفت و در پاریس زندگى مىكرد تا اینكه در سال 1371 در همانجا درگذشت و طبق وصیت او جنازه را به تهران آوردند و در بهشت زهرا به خاك سپرده شد. سپهبد سید صادق امیرعزیزى مردى متدین، درستكار و وطنخواه بود، به اصول مذهبى سخت پاىبندى داشت، نه تنها واجبات خود را انجام مىداد بلكه در مستحبات نیز كوشا بود. از مال دنیا طرفى نبسته بود و در حد توانائى هم به مستمندان مساعدت مىكرد.
