مشاهیر ایران و جهان - امامی، میرحسین

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)

متولد 1282، فرزند میر ابوالقاسم امام جمعه. در كودكى به سیره‏ى خانوادگى تحصیلات مقدماتى و زبان فارسى و عربى را نزد معلمین خصوصى فراگرفت و به تحصیل معارف اسلامى پرداخت. براى تكمیل تحصیلات عازم نجف اشرف گردید و به درجه‏ى اجتهاد نائل آمد. در 1308 براى تحصیلات جدید عازم اروپا شد و در سویس درجه‏ى دكتراى حقوق دریافت كرد و پس از مراجعت به ایران به خدمات قضائى اشتغال ورزید. مدتى رئیس كل محاكم بدایت بود و زمانى نیز در سمت مشاور و رئیس اداره‏ى حقوقى بانك ملى انجام وظیفه مى‏نمود. در 1324 پس از فوت عمویش میر سید محمد امام جمعه تهران عنوان امام جماعت تهران گرفت و به كسوت روحانیت درآمد. در 1328 به نمایندگى مجلس مؤسسان انتخاب شد و در انتخابات دوره‏ى هفدهم قانونگذارى از طرف مردم مهاباد به مجلس شوراى ملى رفت و كاندیداى ریاست مجلس شد و سرانجام با اكثریت نسبى به ریاست انتخاب گردید. در همان دوره‏اى كه ریاست مجلس با او بود، مصدق بر اثر اختلاف با شاه از نخست‏وزیرى كنار رفت و مجلس قوام‏السلطنه را انتخاب نمود كه به وقایع سى تیر منجر گردید و مجدداًً مصدق روى كار آمد. ریاست او در مجلس زیاد طولانى نشد و در اثر تحریكات عده‏اى از نمایندگان و همچنین هتاكى روزنامه‏ها تاب مقاومت نیاورد و پس از بیست روز به خارج رفت و از ریاست مجلس استعفا داد و تا آخر دوره نیز در مجلس شركت نكرد؛ هرچند كه با دكتر محمد مصدق خویشاوندى داشت و برادرزاده‏ى همسر وى بود. بعد از 28 مرداد كاندیداى نمایندگى سنا شد و از تهران به سنا راه یافت و سناتور اول تهران شد. ولى بعد از خاتمه نمایندگیش در سنا از كارهاى سیاسى كنار رفت. وى در 1313 پس از تأسیس دانشكده‏ى حقوق ابتدا با سمت دانشیارى به تدریس اشتغال ورزید و بعد درجه‏ى استادى گرفت و قریب سى سال در دانشكده‏ى حقوق تهران به تدریس حقوق پرداخت. در دانشكده‏ى معقول و منقول نیز تدریس مى‏كرد. پس از بازنشستگى از دانشگاه تهران به دانشگاه ملى رفت و تدریس را در آن دانشگاه ادامه داد. از او كتب متعددى در رشته‏ى حقوق چاپ شده است كه مهمتر از همه مجلدات حقوق مدنى است كه از متون درسى است. در 1329 هنگامى كه از مسجد سلطانى خارج مى‏شد مورد سوء قصد واقع شد و ضارب با كارد چند ضربه‏ى كارى به او وارد كرد كه بلافاصله براى معالجه به اروپا اعزام شد. در اثر این سوء قصد قسمتى از بدنش فلج گردید. با این حال ضارب خود را مورد عفو قرار داد. امامى در حقوق قدیم و جدید بسیار متبحر بود. در سال 1358 در اروپا درگذشت.