ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
فرزند مترجمالممالك قریب، در 1290 ش در تهران متولد شد. پس از اتمام تحصیلات ابتدائى و متوسطه وارد مدرسهى عالى حقوق و علوم سیاسى شد و دورهى سهسالهى مدرسهى مزبور را در علم حقوق به اتمام رسانید و در 1311 به استخدام در وزارت امور خارجه درآمد. چندى در ادارات مختلف به كارآموزى و تجربهاندوزى پرداخت. اولین سمت خارج از كشور او، اتاشهگرى سفارت برلین بود. بعد در نمایندگى ژنو همان سمت را احراز كرد. مدتى در تهران منشى مخصوص وزارتى بود. آنگاه با سمت دبیراول به سفارت كبراى ایران در آنكارا تعیین گردید. مدتى نیز كاردار موقت بود تا به ریاست اداره تابعیت منصوب گردید. زمانى نیز سرپرستى دفتر شمس پهلوى را برعهده گرفت. آنگاه به ریاست اداره اول سیاسى منصوب شد. مدتى هم سركنسول در بصره بود و براى بار دوم به رایزنى در سفارت كبراى تركیه با مقام وزیرمختارى تعیین گردید. دیگر مشاغل وى عبارتند از وزیر مختارى در تركیه، عضویت شوراى عالى سیاسى، ریاست تشریفات وزارت امور خارجه. جمشید قریب در دىماه 1337 به سمت سفیركبیرى ایران در مصر تعیین گردید. در اول مردادماه 1339 محمدرضا پهلوى در یك مصاحبهى مطبوعایت دربارهى رابط سیاسى ایران و اسرائیل اظهار كرد ایران مدتها پیش اسرائیل را به رسمیت شناخته است. روز سوم مردادماه جمال عبدالناصر رئیسجمهور مصر در نطقى كه در اسكندریه ایراد كرد، شاه ایران را همدست استعمارگران نامید و توانائى مصر را در قلع و قمع رژیم او اعلام داشت و شاه را متهم كرد كه در بحران كانال سوئز علیه مصر اقدام كرده است. شیخ شلتوت رئیس دانشگاه اسلامى الازهر طى تلگرافى، شاه را از شناسائى دولت اسرائیل به شدت مورد سرزنش قرار داد و در همان روز جمال عبدالناصر روابط سیاسى مصر با ایران را قطع نمود و به جمشید قریب اخطار كرد كه خود و اعضاء سفارت، خاك مصر را ترك كنند. دولت ایران نیز متقابلا با سفیر مصر و اعضاء سفارت همان كار را انجام داد و در نتیجه روابط دو كشور قطع گردید و جمشید قریب خود را به وزارت امور خارجه معرفى نمود. قریب در شهریور 1340 به سمت وزیرمختار در كشور چكسلواكى تعیین گردید و در 1341 سفارتخانههاى ایران و چكسلواكى تبدیل به سفارت كبرى شدند و در نتیجه قریب سفیركبیر شد و پس از چندى به سفیركبیرى ایران در سویس تعیین شد. قریب از 1346 تا مهر 1350 سفارت كبراى ایران را در اسپانیا عهدهدار بود و آنگاه به سفارت ایران در تركیه منصوب گردید و قریب چهار سال در آن ماموریت بود و سرانجام بازنشسته شد و در خارج از كشور اقامت گزید و سرانجام در سال 1378 در اروپا درگذشت.
