ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
معروف به اعتمادالدوله، وزیر معارف، مالك بزرگ، دانشمند، فرزند بهاءالملك دوم، در 1261 در همدان دیده به جهان گشود. وقتى به سن تمیز رسید، تحصیلات خود را آغاز كرد و طبق معمول روز ادبیات فارسى، تاریخ و جغرافیا، ریاضیات و هیئت و قدرى حكمت و فلسفه خواند. زبان فرانسه را نیكو آموخت، سپس عازم اروپا شد. سالى چند در پاریس به سر برد، علم حقوق و اقتصاد را فراگرفت و لیسانسه شد و به ایران بازگشت. چون مردى غنى و ثروتمند و مالدار بود، به دنبال مشاغل سیاسى و ادارى نرفت. بیشتر وقت خود را صرف مصاحبه و مذاكره با دانشمندان و ادباء مىنمود. منزل او واقع در خیابان كوشك (حدفاصل فردوسى و لالهزار نو) كه باغچهاى بزرگ و مشجر بود، مركز تجمع ادب دوستان، شعراء و دانشمندان بود. ادیب پیشاورى سالها در منزل او زندگى مىكرد و با عزت و احترام از وى پذیرائى مىشد. داور در تشكیلات جدید دادگسترى، وى را دعوت به همكارى نمود و با رتبهى نه قضائى مستشار دیوان عالى كشور شد. در سال 1307 در دولت حاج مخبرالسلطنه به عضویت كابینه دعوت شد. وزارت معارف را به عهدهى او قرار دادند. از همان سال موضوع اعزام سالى یكصد دانشجو به خارج به تصویب و اجرا رسید. تا اواخر سال 1311 در همان سمت مستقر بود تا اینكه استعفا و كنارهگیرى كرد. در سال 1316 در سن 50 سالگى بلاعقبه درگذشت و طبق وصیت وى را در یكى از باغهاى خویش در بیرون شهر همدان دفن كردند. اعتمادالدوله مردى بود ادبدوست، باصفا و متمول و بسیار مودب. نخستین وزیرى كه كتابهاى فرهنگى را به چاپ رسانید او بود. نه تنها حقوق خود را از وزارت فرهنگ نمىگرفت بلكه از خود هم مبلغى به فرهنگ مىداد. روزى كه از وزارت معارف معاف شد راضى و خوشحال بود.
