ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
(تو 1311 ق)، شاعر، متخلص به یاسایى. در قریهى مهرجرد، از روستاهاى یزد، به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى را در مدرسهى موسوم به خان، در یزد به پایان رساند. سپس به مدرسهى چهارباغ اصفهان رفت و علوم صرف، نحو، معانى، بیان، فقه، اصول، منطق، حكمت و ریاضیات را فراگرفت. یاسایى زبان فرانسه را نیز آموخت. وى در 1336 ق به خدمت وزارت دادگسترى درآمد و مدتها ریاست دادگسترى سمنان، دامغان، شاهرود، نیشابور و سبزوار را به عهده داشت. وى از طرف مردم سمنان و دامغان در دورههاى پنجم و ششم و هفتم و هشتم به نمایندگى مجلس شوراى ملى انتخاب شد. او در انشاء و نظم و نثر عربى و فارسى مهارت داشت و مقالات و اشعارش در جراید منتشر مىشد كه تمام آنها جنبهى سیاسى داشت.[1] فرزند حاج میرزا ملا محمد على یزدى است. تولد او در 1264 ش در یزد اتفاق افتاد. یاسائى تحصیلات خود را در علوم معقول و منقول ادامه داد و سالها در كسوت روحانیت بود و جون طبع شعرى نیز داشت براى خود عنوان «صدرالادباء یزدى» را انتخاب كرده بود. بعد به كار تجارت پرداخت و در این رشته پیشرفت زیادى كرد. مدتى نیز در سمنان مدیر مدرسه بود. در دوره پنجم از سمنان به وكالت مجلس رسید و در این دوره با داور و تدین نزدیك شد و چون اهل نطق و بیان بود غالبا پاسخ وكلاى مخالف را مىداد. در مجلس پنجم كه طرح وكلاى مجلس درباره خلع سلسله قاجاریه مطرح گردید یاسائى با كمك داور به تمام مخالفین پاسخ گفت. او در دوره ششم و هفتم هم وكیل شد و پس از پایان دوره هفتم به ریاست كل تجارت منصوب گردید. سالها در آن سمت بود و مدتى نیز مدیر عامل شركت هواپیمائى شد و روى هم رفته در تمام كارهاى اقتصادى دخالت داشت، مخصوصا تا زمانى كه داور زنده بود یاسائى در حقیقت مشیر و مشار او بود. در 60 سالگى در تهران وفات یافت. یاسائى در 1311 از ریاست اداره كل تجارت بركنار و مغضوب شد. علت بركنارى این بود كه وى توازن بین واردات و صادرات به شوروى را رعایت نكرده بود. او مىبایست به هر میزان كه قند از شوروى وارد مىكرد در قبال آن برنج صادر مىنماید ولى در این كار مسامحه كرد و مورد غضب رضاشاه واقع شد و شفاعت مخبرالسلطنه رئیسالوزراء به جایى نرسید. وى مدتى هم نایب رئیس مجلس بود.
