ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
فرزند حاج میرزا ابوتراب اقبال و برادر دكتر منوچهر اقبال، متولد 1295. تحصیلات خود را در دانشكدهى ادبیات تهران به اتمام رسانید و در رشتهى زبان خارجه لیسانس گرفت. در 1322 به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و مراحل خدمتى خود را در آنجا ادامه داد. در وزارت امور خارجه به این مشاغل رسید، دبیر اول سفارت ایران در فرانسه، ریاست كارگزینى و سرانجام سركنسول ایران در سانفرانسیسكو. چند سالى معاونت وزارت امور خارجه را بر عهده داشت و با سمت سفیركبیر به چند كشور اروپائى نیز مأمور گردید. هنگامى كه اردشیر زاهدى وزیر امور خارجه بود، او را براى سفارت در یكى از كشورهاى درجه دوم در نظر گرفت. كارگزینى در این باره از او استعلام كرد، لیكن اقبال از قبول آن خوددارى ورزید و شأن خود را بالاتر از آن سمت دانست. كارگزینى گزارش امر را به اطلاع وزیر رساند و وزیر در ذیل گزارش نوشت: «حال كه این دیوس قبول نمىكند دیوس دیگرى را بفرستید.» احمد اقبال پس از اطلاع از این موضوع فتوكپى گزارش را به وسیلهى برادرش دكتر منوچهر اقبال به نظر شاه رساند. شاه پس از خندهاى طولانى گفته بود: «عجب! اردشیر نباید اینقدر بىسواد باشد كه دیوث را دیوس بنویسد.»
