ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
متولد 1288، از اهالى بهبهان. پس از انجام تحصیلات مقدماتى و متوسطه به شغل آموزگارى پرداخت و ضمن اشتغال در وزارت فرهنگ به دانشكده حقوق رفت و در رشتهى حقوق قضائى درجهى لیسانس گرفت و به وزارت دادگسترى منتقل شد. قریب 15 سال در دادگسترى شاغل مقاماتى مانند دادیارى، بازپرسى و ریاست دادگاه شهرستان بود. مدتى ریاست دادگسترى آبادان و ریاست استیناف خوزستان را برعهده داشت. بعد به ریاست دادگسترى اصفهان رسید و چند روزى نیز در غیاب استاندار كفالت استاندارى را عهدهدار شد. در 1330 به ریاست دادگاه عالى جنائى منصوب گردید و پروندهى قتل سپهبد رزمآرا به این دادگاه سپرده شد كه منجر به صدور حكم نشد. مدتى نیز دادیار دیوان عالى كشور بود. در 1336 در كابینهى دكتر اقبال به معاونت ادارى نخستوزیر منصوب شد و تا مدتى كه اقبال بر سر كار بود این سمت را داشت. در كابینهى شریف امامى علاوه بر سمت معاونت نخستوزیر، وزیر مشاور بود. پس از كنار رفتن شریف امامى، مدتى در تهران بلاشغل ماند تا در انتخابات دوره چهارم سنا (1342) از خوزستان به سناتورى رسید و عضو هیئت رئیسه سنا شد. در ادوار پنجم و ششم نیز این سمت را داشت. در انتخابات دورهى هفتم سنا كه از خوزستان كاندیدا شده بود، از رقیب خود شكست خورد، ولى بعد از مدتى به سمت سناتور انتصابى برگزیده شد. در 1355 درگذشت. حینالفوت 67 سال داشت. وى مدتى مشاور قضائى بازرسى شاهنشاهى و زمانى قائممقام بنیاد پهلوى بود. مردى باهوش و زرنگ و مالدوست بود. در 15 سال آخر عمر خود با كمك شریف امامى از رجال سیاسى ایران شد. نسبت به مافوق فوقالعاده چاپلوس و مطیع بود. نسبتاً خط و ربط خوبى داشت.
