ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
در 1304 ش در تهران متولد شد. پدرش شغل فرشفروشى در تبریز و تهران داشت و مایل بود فرزندانش در همان شغل و حرفهى پدرى باقى بمانند ولى هیچیك به حرفهى پدرى روى نیاوردند و داخل ادارات دولتى شدند. از دبیرستان دارائى دیپلم گرفت و وارد وزارت دارائى شد و ضمن كار دورهى دانشكدهى حقوق را نیز به اتمام رسانید. وى در اوایل خدمت در حزب توده فعالیت داشت. بعد از غیرقانونى شدن حزب مزبور، او مورد غضب و بغض دستگاه قرار گرفت و كارى به او ارجاع نمىشد تا اینكه در 1343 به معاونت دفتر وزیر دارائى رسید. در 1344 كه جمشید آموزگار وزیر دارائى شد او را به ریاست دفتر خود برگزید. فرشچى پس از مدت كوتاهى اعتماد آموزگار را به خود جلب كرد و تدریجا به مدیركلى دفتر و سپس سرپرستى امور ادارى و مالى وزارت دارائى منصوب شد و از طرف وزیر حق امضاء پیدا كرد. در مدت وزارت دارائى آموزگار كه قریب نه سال طول كشید فرشچى همهكاره بود. تمام امور وزارتخانه توسط او حل و فصل مىشد. آموزگار بیشتر سرگرم كار نفت بود و به امور وزارتخانه توجهى نداشت. وقتى آموزگار به وزارت كشور رفت، فرشچى را هم همراه خود برد. ابتدا مشاور و سپس به معاونت مال و ادارى برگزید. در آنجا نیز عنان اختیار وزیر در دست او قرار گرفت. در خیلى از انتصابات موثر و دخیل و دستاندركار بود. در 1356 كه آموزگار عهدهدار نخستوزیرى و دبیركلى حزب رستاخیز گردید، سه پست مهم و پرمسئولیت بر عهدهى فرشچى قرار گرفت كه عبارت بودند از ریاست سازمان كل اوقاف، معاون مالى نخستوزیر و معاونت مالى حزب رستاخیز. چون اعتبار حزب مزبور در بودجه نخستوزیرى منظور شده بود و گویا سیصد میلیون تومان بود، كار خیلى آسان صورت مىگرفت. على فرشچى معاون مالى نخستوزیر، چكها را با نام على فرشچى معاون مالى حزب رستاخیز صادر مىكرد. فرشچى در سمت ریاست اوقاف به دستور آموزگار بعضى از اعتبارات را تقلیل داد. براى دوستانش مفید بود ولى دشمنان خود را به شدت سركوب مىنمود.
