ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
وى داماد مسعود میرزا ظلالسلطان و فرزند حاج محمدمهدى مشیرالملك اصفهانى است. در حدود سال 1265 تولد یافت. تحصیلات آن روز را در سرخانه فراگرفت و سپس وارد كار شد. در ابتداى جوانى از طرف پدر خود كه همهكارهى ظلالسلطان بود، امین مالیه یزد و اصفهان و فارس شد. در انتخابات دورهى چهارم از اصفهان به وكالت رسید. در مجلس چهارم با داور و تیمورتاش دوستى و رفاقت یافت و با برنامههاى آنها هماهنگى كرد. در دورهى پنجم نیز به وكالت رسید و در مجلس موسسان اول هم عضویت داشت. در مجلس پنجم از وكلاى مطلع و متنفذ به شمار مىرفت و مورد علاقهى سردارسپه بود. در مردادماه 1304 ش در چهارمین كابینهى سردارسپه به وزارت معارف و اوقاف منصوب شد. در آذرماه همان سال در كابینهى فروغى وزارت عدلیه را برعهده گرفت و در بهمن ماه 1305 مستوفى به او مقام وزارت داخله داد. در دورهى ششم و هفتم نیز از طرف اصفهان وكیل بود. در سال 1312 ش به حكومت گیلان رسید و مدتى در آنجا انجام وظیفه مىنمود. ولى به طور ناگهانى از حكومت رشت منفصل و به زندان افتاد و تا شهریور 1320 در زندان بود. بعد از شهریور 1320 مدتى كوتاه شهردارى تهران را تصدى كرد. در انتخابات دورهى چهاردهم از نائین به مجلس رفت و در مجلس وزنهى مهمى بود و در تعیین سرنوشت دولتهاى زودگذر آن روز دخالت داشت. در 1323 به استاندارى فارس منصوب شد. در دورهى اول و دوم مجلس سنا نیز سناتور انتخابى بود. پس از پایان دورهى دوم به علت كهولت و بیمارى در منزل بسترى شد و كارى بر عهده نگرفت و سرانجام در 1341 در سن 80 سالگى در تهران درگذشت. سیدمهدى فاطمى كه نام عمادالسلطنه را از سلطان احمدشاه دریافت نموده بود، از رجال باتجربه و جدى و لایق بود. خط و ربط نسبتا خوبى داشت. مجلس او بسیار شیرین و سرگرمكننده بود و غالبا وقت خود را به بازى با ورق مىگذرانید.
