ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
از دانشمندان معاصر و قضات عالىرتبهى دادگسترى، در 1250 در قم تولد یافت. تحصیلات مقدماتى را از عربى و معانى بیان و كمى فقه و اصول در قم به انجام رسانید. در 1311 ه.ق به تهران آمد و در مدارس سید ناصرالدین و مروى به تكمیل تحصیلات پرداخت. فقه و اصول و كلام و حكمت و ریاضیات و هیئت را به طور كامل آموخت و درجهى اجتهاد گرفت و به تدریس مشغول شد. در آغاز مشروطیت در سلك مشروطهخواهان حقیقى درآمد و در راه پیشرفت آزادى و مشروطیت با مخاطراتى مواجه شد. بعد از مشروطیت به خدمات قضائى دعوت گردید. در 1288 به ریاست شعبهى دوم محكمهى بدایت حقوقى منصوب شد، سپس مستشارى، بعد ریاست شعبهى استیناف به او محول گشت. سرانجام رئیس كل استیناف گردید و بعد به مستشارى دیوان عالى كشور ارتقاء یافت. در 1306 در تشكیلات عدلیهى داور ابتدا معاونت دادستان كل و بعد رئیس شعبهى دیوان عالى كشور به او سپرده شد و تا حینالفوت همان شغل را داشت. فاطمى مردى دانشمند، ادیب و فقیه بود، مدتها در دانشكدهى حقوق و علوم سیاسى تدریس مىكرد. پس از تشكیل دانشكدهى منقول و معقول، استادى آنجا را قبول نمود و در مدرسهى عالى سپهسالار هم درس مىداد. در 1314 پس از تشكیل فرهنگستان بنا به دعوت ذكاءالملك فروغى عضویت آنجا را پذیرفت و از اعضاى موثر بود. تالیفات متعددى از وى باقى ماند كه برخى در مدارس تدریس مىشد. از اثار وى فقه فارسى، تعلیمات مدنى ایران توسط فاطمى انجام گرفت. وفات وى در شهریور 1324 اتفاق افتاد. مرحوم فاطمى در زمان حیات از ثروت موروثى، یك بیمارستان شصت تختخوابى در قم تاسیس و آن را وقف عام كرد.
