ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
فرزند محمدولى اسدى (مصباحالسلطنه)، متولد 1291 در بیرجند. وى تحصلات عالى خود را در علم پزشكى در بلژیك به اتمام رسانید و پس از مراجعت به ایران در مشهد به مداواى بیماران پرداخت و استاد دانشكدهى پزشكى مشهد شد. در مدت كوتاهى در رشتهى خود شهرت بسزائى در مشهد پیدا كرد و مردم بیمار از اطراف و اكناف خراسان براى مداوا به مطب او مراجعت مىكردند و با حسن خلق، صداقت، بلندنظرى و مناعت طبع او روبرو مىشدند. به هیچ وجه در قید و بند مادیات نبود. اگر به او حقالعلاج نمىپرداختند هرگز مطالبه نمىكرد و در عوض سؤال مىنمود هزینهى نسخه را دارید یا خیر. اگر جواب منفى مىشنید، مشتى اسكناس در دست بیمار فقیر مىگذاشت. پزشكى حاذق بود. در تشخیص و درمان بیمارى معجزه مىكرد. كمتر بیمارى بود كه با نسخهى اول یا دوم او بهبود نیابد. خلقیاتش موجب شده بود كه مورد توجه و علاقهى مردم قرار بگیرد و از محبوبیت عمومى برخوردار شود. همین محبوبیت وسوسهاى شد كه سیاست را جانشین طبابت كند. كاندیداى انتخابات مجلس شوراى ملى گردید. در دورهى نوزدهم و بیستم از دره گز وكیل شد. كاندیداى انتخابات مجلس شوراى ملى گردید. در دورهى نوزدهم و بیستم از دره گز وكیل شد. در ادوار بیست و یكم و بیست و دوم و بیست و سوم از مشهد به مجلس رفت. و به همان حقوق مجلس قانع شد. پزشكى كه درد مردم را مداوا مىكرد، از حیز انتفاع افتاد. تدریجاً دوستان خراسانى به دور او جمع شدند و اوقات به مصرف مواد مخدر گذشت. وى چنان اسیر منقل و وافور شد كه حتى نمىتوانست براى معالجهى خودش اقدامى كند. در 63 سالگى بر اثر بیمارى كبد در تهران درگذشت. وى داماد امیر معصوم حسامالدوله خزیمه علم بود. پس از مرگش همسرش به جاى او به وكالت مجلس انتخاب شد.
