ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
ملقب به «امین خلوت» و «اقبالالدوله» در 1264 ه.ق در كاشان متولد شد. پدرش میرزا هاشمخان امینالدوله از اركان و اعاظم رجال دورهى ناصرالدینشاه بود. پس از انجام تحصیلات مقدماتى وارد دربار ناصرالدینشاه شد و سریعا ترقى نمود و چندى وزیر خالصجات و زمانى وزیر قورخانه بود. در سلطنت مظفرالدینشاه به جاى سالارالدوله حكمران كرمانشاهان و سرحددار عراقین گردید و سالیان دراز در آن سمت باقى و استوار بود. در استبداد صغیر از طرف محمدعلىشاه به حكومت اصفهان برگزیده شد و مدت كوتاهى در آنجا بود كه قواى بختیارى به سركردگى صمصامالسلطنه شهر را منصرف گردیدند و اقبالالدوله به كنسولگرى انگلیس پناه برد. در جنگ بینالملل اول مجددا به حكمرانى كرمانشاهان تعیین گردید. پس از تعیین حكومت موقت در كرمانشاهان توسط نظامالسلطنه مافى، وى شهر كرمانشاه را ترك نموده و در بیرون شهر اقامت نمود و نظامالسلطنه هزینهى مسافرت او را پرداخت نموده، به تهران فرستاده شد. اقبالالدوله مردى مستبد و خودخواه بود و از ماموریتهاى متعدد خود ثروتى جمعآورى كرد. در جوانى با رخشندهخانم دختر میرزا آقاخان اعتمادالدوله دومین صدراعظم ناصرالدینشاه ازدواج كرد و صاحب اولادى نشد. در 1342 ه.ق در 78 سالگى در تهران درگذشت و ماترك او نصیب برادرش غلامحسینخان صاحباختیار گردید. قسمتى از املاك اقبالالدوله در ورامین بود كه صاحب اختیار با گروگذاشتن آنها نزد سپهبد امیراحمدى، مبلغى قرض كرده بود و چون در موعد نتوانست قروض خود را تادیه كند، تمام املاك را امیراحمدى بالا كشید.
