ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
فرزند میرزا ابوالحسن خان فخرالملك كردستانى و از نوادههاى دخترى عبدالصمد میرزا عزالدوله (سالور) برادر ناصرالدین شاه قاجار است. در 1273 تولد یافت. پس از انجام تحصیلات مقدماتى در تهران به اروپا رفت و در بلژیك تحصیلات خود را ادامه داد. پس از مراجعت از اروپا به خدمات دولتى وارد شد. مدتها حكومت شهرهاى مختلف با او بود. چندى به حكمرانى آبادان و اصفهان منصوب شد. در انتخابات دورهى چهاردهم از سنندج به وكالت رسید. در دورهى پانزدهم این سمت را حفظ كرد و در دورهى شانزدهم نیز وكیل بود. در مجلس برخلاف عدهى زیادى از نمایندگان كه جز منافع خودشان به همه چیز بىاعتنا بودند، برعكس به مسائل مردم توجه داشت و به دولت تذكرات لازم را مىداد. یك بار دولت عبدالحسین هژیر را استیضاح كرد. در 1329 كه شاه با ثریا عروسى كرد، بعضى از مأمورین دولت به نام هدیهى عروسى شاه، گوش مردم را بریدند. از جمله هرمز احمدى بختیارى استاندار كرمان ده میلیون تومان به همین نام از مردم گرفته بود. اردلان در مجلس به شدت اعتراض كرد و درخواست كرد پول مردم را پس بدهند و اینگونه مأمورین را از كار بركنار سازند. در اواخر دورهى شانزدهم نمایندگى مجلس شوراى ملى عضو هیئت خلعید از شركت سابق نفت شد. در این كار وطنپرستى خود را به منصهى ظهور رسانید. پس از مراجعت از آبادان، بازرسى دولت در بانك ملى كه از اهم مشاغل اقتصادى آن روز بود، مدتى به او واگذار شد. بعد با اختیارات كامل استاندارى آذربایجان را در اوضاع آشفتهى آن روز برعهده گرفت و تا حد امكان مشكلات را حل و فصل مىكرد. بعد از سقوط كابینهى دكتر محمد مصدق گرفتار شد و چندى در زندان بسر برد. پس از استخلاص از زندان دیگر كارى به او ارجاع نشد و در 1364 درگذشت. در جوانى با دخترى از خانوادهى خواجه نورى ازدواج كرد و صاحب دو دختر شد. روى هم رفته مرد جالبى بود. سوادى متوسط داشت و زبان فرانسه را تا حدى مىدانست.
