ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
در 1280 ش در تهران تولد یافت. پدرش حاج ابوالحسن فخرالملك از خانوادههاى قدیمى كردستان و از رجال عصر ناصرى و مظفرى بود. مادرش والیه خانم دختر شاهزاده عبدالصمد میرزا عزالدوله فرزند محمدشاه قاجار بود. اردلان پس از انجام تحصیلات مقدماتى و متوسطه به آلمان عزیمت كرد و در رشتهى اقتصاد ادامهى تحصیل داد و درجهى دكترا گرفت و اتاشه افتخارى سفارت ایران در برلن شد. در 1302 رسماً به استخدام در وزارت امور خارجه درآمد و سمت مترجمى گرفت. در 1308 به وزارت دادگسترى انتقال یافت و با رتبهى 4 قضائى چندى معاون دادستان تهران و مدتى معاون دادسراى دیوان كیفر كاركنان دولت بود. پس از یك سال مجدداً به وزارت امور خارجه بازگشت و دبیر سوم و دبیر دوم سفارت ایران در واشنگتن شد و چندى نیز در پاریس دبیر دوم، دبیر اول و رایزن بود. از دیگر مشاغل او در وزارت خارجه ریاست ادارهى سوم سیاسى، رایزن سفارت كبراى آنكارا و كاردار موقت است. در 1327 به سمت معاون وزارت امور خارجه تعیین شد و یك سال بعد با مقام سفیر كبیرى به ریاست هیئت نمایندگى دائمى ایران در سازمان ملل متحد منصوب گردید. در 1334 ش در كابینهى حسین علاء به سمت وزارت مشاور، وزیر صنایع و معادن تعیین شد و سپس وزیر امور خارجه گردید. در 1336 ش در كابینهى دكتر منوچهر اقبال همچنان وزیر امور خارجه بود. در اوایل 1337 به سمت سفیر كبیرى ایران در آمریكا تعیین شد. هنگامى كه اردلان سفیر ایران در آمریكا بود شاه یك سفر غیر رسمى به آن كشور نمود. در این مسافرت، شاه از بعضى از تذكرات اردلان ناراضى شد و پس از مراجعت به تهران او را از سفارت معزول و اردشیر زاهدى را به جاى او به سفارت ایران در واشنگتن به آمریكا فرستاد. پس از مدتى به سفارت ایران در شوروى و پس از آن به سفارت ایران در آلمان منصوب گردید. اردلان پس از انجام مأموریت اخیر بازنشسته شد. پس از چندى ریاست مدرسه عالى ارتباطات كه مؤسس و صاحب آن دكتر مصطفى مصباحزاده صاحب روزنامهى كیهان بود به او واگذار شد و او دور از مشاغل سیاسى به كار فرهنگى پرداخت. در مهر ماه 1357 كه شعلههاى انقلاب از هر طرف زبانه مىكشید، از طرف شاه دعوت به همكارى شد و به جاى امیر عباس هویدا به سمت وزیر دربار تعیین شد. او در این سمت دست به اصلاحاتى در دربار زد و آئیننامهى رفتار خاندان سلطنتى را اعلام نمود و آنها از هرگونه اعمال نفوذ، دخالت، معامله و مشاركت در امور مرتبط با دولت، قبول پست در شركتهاى دولتى و بانكها و بیمه ممنوع و محروم شدند. اردلان در 23 دى ماه 1357 با حفظ سمت به عضویت شوراى سلطنتى منصوب شد و تا سقوط رژیم سلطنتى در آن سمت بود. پس از آن از طرف حكومت جمهورى اسلامى بازداشت شد. پس از آزادى از زندان به آمریكا رفت و در 1364 درگذشت.
