ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
معروف به حاجى فخرالملك، پسر رضاقلى خان والى كردستان و نوهى دخترى عباس میرزا نایبالسلطنه. در 1243 در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدائى و متوسطه را در دارالفنون تهران به پایان برد، وارد دربار ناصرالدین شاه شد و چون با شاهزاده عبدالصمد میرزا عزالدوله برادر صلبى ناصرالدین شاه از طرف مادر قرابت نزدیك داشت، به مصاهرت او درآمد و این پیوند بیشتر او را مورد توجه قرار داد؛ به طورى كه به او لقب فخرالملكى دادند. در سفر سوم ناصرالدین شاه به اروپا جزء همراهان بود. در 1312 قمرى رئیس فوج عرب و عجم بسطام شد و مدتى حكومت همدان با او بود. بعد به حكمرانى عراق منصوب گردید و سرانجام در 1321 قمرى وزیر تجارت گردید. بعد از مشروطیت نیز چندى عهدهدار حكومت بود تا اینكه در بهار 1306 به بیمارى كلیه و نقرس درگذشت. فخرالملك در دربار چهار پادشاه مقام ارجمندى داشت و همیشه مورد مشورت بود. تحقیقاً این خانواده سالها در كردستان بلامعارض بودند. او در تربیت فرزندان خود سعى وافر به كار برد و همهى آنها پیشرفت زیادى كردند. فرزندان وى عبارتند از: عزتاللَّه اردلان، اماناللَّه اردلان، ناصرقلى اردلان، عباسقلى اردلان، و علیقلى اردلان. دختر وى نیز با عبداللَّه مستوفى پیوند زناشوئى بست.
