ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
(1350 -1277 ش)، محقق، مصحح و استاد دانشگاه. قرآن و مقدمات زبان عربى را نزد پدر فراگرفت. سپس علوم قدیمه را در مدارس مشهد نزد بزرگانى چون سید ابوالقاسم ازغندى، میرزا عبدالجواد ادیب نیشابورى، حاج محمدعلى فاضل، آقا بزرگ شیهدى و میرزا محمدباقر مدرس رضوى فراگرفت و در علوم معقول و منقول و ادبیات فارسى و عربى تبحر یافت. در 1307 ش ریاست یكى از دبیرستانهاى مشهد و سپس ریاست دانشسراى مقدماتى در مشهد را عهدهدار شد. پس از گذراندن دورهى لیسانس در دانشگاه تهران، در 1322 ش به دریافت درجهى دكتراى زبان و ادبیات فارسى نایل شد. در 1334 ش دانشگاه مشهد را با تأسیس دانشكدهى ادبیات بنیان نهاد كه بعدها رشتههاى زبان فرانسه، جغرافیا تاریخ و زبان انگلیسى در آن دایر گردید. فیاض در 1343 ش به دانشگاه تهران آمد و مدیر گره ادیان و ماهب در دانشكدهى الهیات و عارف اسلامى گردید. وى به زبان و ادبیات فرانسه مسلط بود و با زبانهاى روسى، انگلیسى، آلمانى و لاتین نیز آشنایى داشت. او در كنگرههاى بسیارى شركت كرد و با بزرگانى همچون دكتر قاسم غنى در تصحیح «تاریخ بیهقى» و تألیف «تاریخ عصر حافظ» مشاركت و همراهى داشت. فیاض در مشهد درگذشت و در آستان رضوى به خاك سپرده شد. از آثارش: «محاضرات عن الشعر الفارسى و الحضاره الاسلامیه فى ایران»، به عربى؛ «فهرست كتب منطق در كتابخانهى آستان قدس رضوى»؛ «تاریخ اسلام»؛ «گزنفن در بازگشت»؛ مقدمه بر رسالهى «بحثى در تصوف» دكتر قاسم غنى؛ مقدمه بر «دیوان» ظهیر فاریابى؛ مقدمه بر «مزارات خراسان» كاظم مدیر شانهچى؛ مقدمه بر «نواى آگاهى»؛ «نسخههاى خطى تاریخ بیهقى»؛ مقدمه بر «نواى آگاهى»؛ «نسخههاى خطى تاریخ بیهقى»؛ مقدمه بر «المظاهر الالهیه» صدرالدین شیرازى. مقالات وى شامل: «دور نماى نقد ادبى»؛ ترجمهى «تابوتساز» پوشكین؛ «خبرى از مشهد هزارسال پیش»؛ «ابومسلم خراسانى»؛ «ادبیات زندگى»؛ «ادب شوروى»؛ «شعر فارسى»؛ «شعر امروز خراسان».[1] در 1277 در مشهد تولد یافت. پدرش حجتالاسلام سیدعبدالحمید از روحانیون و معاریف مشهد بود. فیاض در مدارس علمیهى قدیم مشهد به فراگرفتن علوم قدیمه پرداخت. فقه و اصول و حكمت را خوب تحصیل كرد. مدتى نیز نزد ادیب نیشابورى ادبیات فارسى خواند. از 1307 وارد خدمات دولتى شد. چندى در فرهنگ و مدتى در آستان قدس رضوى شاغل مقاماتى گردید. فضل و دانش و حسن خلق او موجب شد مورد توجه مردم و دولت واقع شود. در انتخابات دورهى دوازدهم كه در اوج دیكتاتورى پهلوى بود، از طرف دولت و مردم مشهد وكیل شد. در دورهى سیزدهم نیز این سمت را احراز كرد. وى تحصیلات قدیم و جدید را توام نمود. ضمن تحصیل معارف اسلامى به دانشكده ادبیات تهران وارد شد. پس از اخذ لیسانس در اولین دورهى دكترا ثبتنام كرد و دورهى دكترا را گذرانید و همزمان با دكتر معین و دكتر صفا و دكتر خانلرى فارغالتحصیل گردید و به دانشیارى دانشگاه برگزیده شد. در 1334 ریاست دانشكدهى ادبیات مشهد را به عهده گرفت و در 1337 عهدهدار ریاست دانشكدهى الهیات گردید. وفات او در 1350 اتفاق افتاد. فیاض مردى به تمام معنى دانشمند و ادیب بود. به چندین زبان زندهى دنیا مانند عربى، فرانسه، روسى و انگلیسى تكلم و كتابت مىكرد. چند سال در دانشگاهالازهر مصر و در دانشگاه فولاد اسكندریه به تدریس ادبیات فارسى اشتغال داشت.
