ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
متولد 1290 قمرى، فرزند حاج میرزا حسن آشتیانى مجتهد معروف دورهى ناصرالدین شاه. حاج میرزا حسن همان كسى است كه در واقعهى رژى و تحریم تنباكو فتواى میرزاى شیرازى یا فتواى منتسب به او را در تهران انتشار داد و در مقابل ناصرالدین شاه و كامران میرزا نایبالسلطنه و امینالسلطان ایستادگى كرد تا سرانجام فتوا به تحقق پیوست و قرارداد تنباكو باطل گردید. میرزا محمدهاشم تحصیلات خود را در رشتهى عرفان و ادبیات عرب و فقه و اصول تا درجه اجتهاد پایان برد. مدتى در نجف به تحصیل اشتغال داشت و از همان جا اجازت اجتهاد گرفت. در تهران هم مورد توجه مردم بود. در دورهى سوم از تهران به وكالت مجلس انتخاب شد. در دورهى پنجم نیز وكیل شد و به انقراض قاجاریه و سلطنت رضا شاه رأى داد. در ادوار ششم و هفتم و هشتم وكیل مجلس شوراى ملى بود. امر صادر شد تمام وكلاى مجلس باید لباس متحدالشكل بپوشند و روحانیون نماینده نمىتوانند در كسوت روحانیت باقى بمانند. عدهى زیادى از این دستور تبعیت كردند و عبا و عمامه را فوراً به كت و شلوار و كراوات تبدیل نمودند، ولى میرزا محمدهاشم كه در آن تاریخ حدود شصت سال داشت، زیر بار نرفت. در ادوار بعدى دیگر او را انتخاب نكردند. حدود 80 سالگى در تهران رحلت كرد. او مردى ثروتمند و متعین بود. پس از مرگ املاك و مستغلات زیادى از او باقى ماند. (1328 -1250 ش)، عالم و خطاط. وى پسر سوم میرزاحسن آشتیانى مجتهد معروف بود. میرزاهاشم در دورههاى سوم تا هشتم مجلس شوراى ملى به عنوان نمایندگى انتخاب شد. در 1302 ش، در مجلس شوراى ملى، میرزاهاشم در كنار مدرس و مشیرالدوله سرسختانه با جمهوریت رضاخانى مخالفت كرد. وى متمول بود و املاك و مستغلات زیادى داشت. در ضمن یكى از بزرگترین پرورش دهندگان قنارى در ایران بود كه نسل قناریهاى خوشآواز تربیت شده توسط او شهرت تمام دارد. خط و تحریرش هم خوب بود. تألیفاتى در ادعیه و زیارات از ایشان به یادگار مانده است. «ابواب الجنات» بنا به امر ایشان توسط حاج شیخ رضا قاضى تهرانى تألیف شد.[1]
