ملیت : ایرانی - قرن : 12 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد ششم)
مؤسس خاندان پادشاهى زند (و. 1019 جل. 1163- ف. 1193 ه.ق) وى فرزند ایناق از طایفهى لك و از ایل زند بود. افراد ایل زند به یكى از لهجههاى لرى سخن مىگفتند و در ده «پرى» واقع در نزدیكى ملایر مسكن داشتند. نادر پس از پیروزى بر سر زمینهاى غربى ایران و كشتار بزرگ ایل زند، عدهاى از افراد آن ایل را با خانواده به دره گز كوچاند و برخى از آنها- از جمله كریمخان- را در سپاه خود پذیرفت. كریمخان در جنگها رشادت و شجاعت از خود نشان داد و در لشكركشى هندوستان و جنگهاى دیگر مورد توجه نادر قرار گرفت. پس از مرگ نادرشاه، كریمخان با جنگ و گریز به قلعهى پرى رفت و اندكى بعد به خدمت ابراهیمخان افشار درآمد. وى مدتى بعد با علیمردان خان بختیارى و ابوالفتحخان در اصفهان حكومت سهگانه تشكیل داد و آنان نوهى شاه سلطان حسین را به نام شاه اسماعیل سوم به سلطنت نشاندند. در نتیجه علیمردانخان نایبالسلطنه، كریمخان سردار سپاه و ابوالفتحخان حاكم اصفهان شد. اما علیمردانخان عهد و پیمان خود را شكست و ابوالفتحخان را كشت و خود نیز پس از چند جنگ، از كریمخان شكست خورد و قدرت به دست كریمخان افتاد. خان زند جنگهاى بسیار با مخالفان و سركشان از جمله محمدحسنخان قاجار، آزادخان افغانى، احمدخان ابدالى كرد و همه را از سر راه برداشت و در 1178 ه.ق شاه اسماعیل را از پادشاهى بركنار كرد و خود به عنوان «وكیلالرعایا» زمام امور را به دست گرفت، و تا پایان عمر همین سمت را داشت. كریمخان بر سراسر ایران بجز خراسان- كه به میل خود در اختیار شاهرخ شاهزادهى افشار گذاشت- فرمانروایى داشت. وى شیراز را پایتخت خویش قرار داد و در آن شهر بازارها، مسجدها و بناهایى ساخت. سپس شورش حسینقلىخان قاجار را خواباند و بصره را فتح كرد و از چنگ عثمانیان بیرون آورد. كریمخان به سادگى مىزیست و صفات اصلى خود را در زمان حكومت نیز از دست نداد. سیاست داخلى وى ایجاد امنیت سیاسى و قضایى و برقرارى آرامش بود. با آنكه خود از سواد بهره نداشت، به علم و دانش ارج بسیار مىنهاد. در سیاست خارجى كریمخان به برقرارى و توسعهى روابط بازرگانى با دول بزرگ اهتمام ورزید و طبق فرمانى به انگلیسها اجازه داد در بوشهر نمایندگى بازرگانى دایر نمایند و در خلیجفارس به تجارت پردازند. در نتیجه بر رونق بازرگانى ایران با بریتانیا افزوده شد. وكیلالرعایا با مردم به عدالت و انصاف رفتار مىكرد و خطاكاران را جزا مىداد. وى در برخى از شهرهاى ایران بناهایى كرد كه هنوز معروفند. كریمخان در 13 صفر سال 1193 ه.ق در 74 سالگى زندگى را بدرود گفت و او را در عمارت كلاهفرنگى در مقبرهاى كه به دستور او در شیراز ساخته شده بود، به خاك سپردند.