ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(تو 1281 ش)، پزشك. دكتر آذر در مشهد متولد شد و در همان جا تحصیلات مقدماتى خود را به پایان رسانید و سپس به تهران آمد و ابتدا در دارالفنون و سپس در مدرسهى طب ادامهى تحصیل داد و در 1307 ش گواهینامهى دكتراى پزشكى را دریافت كرد و جزو اولین گروه دانشجویان براى تكمیل تحصیلات عازم فرانسه شد و پس از گذراندن امتحانات تشریح و بافتشناسى در دانشگاه لیدن دورههاى انگلشناسى و میكروبشناسى را نیز به پایان رسانید. درس تكمیلى بیماریهاى گوارشى را نیز خواند و پایاننامه خود را درباره «ناراحتیهاى ناشى از اشكال جریان و جذب و دفع هوا و بخارات دیگر معده و امعاء» تهیه و سرانجام در 1313 ش به دریافت دانشنامه دكتراى پزشكى از دانشگاه پاریس، و مدال برنز، نائل گردید و سپس به ایران آمد و ریاست بیمارستانهاى رازى و وزیرى را بر عهده گرفت، در ضمن استاد كرسى پزشكى بالینى شد. دكتر آذر مدتى نیز وزیر معارف شد. اثر او عبارت است از: «بیماریهاى عفونى».[1] متولد 1280 در مشهد. پدرش میرزا على آقا تبریزى مجتهدى بلندپایه بود و در دورهى اول از طرف روحانیون و طلاب مشهد به نمایندگى مجلس انتخاب شد. مهدى آذر پس از انجام تحصیلات مقدماتى و متوسطه وارد مدرسهى عالى طب شد و درجهى دكترا دریافت نمود. سپس از طرف دولت براى ادامهى تحصیل عازم اروپا شد و از دانشگاه پاریس در رشتهى طب عمومى و امراض داخلى تخصص گرفت. پس از مراجعت به ایران وارد دانشگاه تهران شد و به مقام دانشیارى و استادى دانشكدهى پزشكى رسید. در وزارت بهدارى هم شاغل مقامات مختلف شد و مدتها ریاست بیمارستان رازى با او بود. در 1329 سپهبد رزمآرا كه در آن وقت نخستوزیر بود سرزده از بیمارستان رازى بازدید كرد. وضع آشفتهى بیمارستان و شكایت مراجعین رئیس دولت را عصبانى نمود. از دكتر آذر توضیحاتى خواست و او نیز با پاسخ درشت و تند خود نخستوزیر را عصبانىتر كرد. رزمآرا در جواب جسارت رئیس بیمارستان بر صورت او سیلى نواخت و دستور داد مأموران دژبان توقیفش كنند. خبر سیلى خوردن استاد دانشگاه و رئیس بیمارستان رازى موج اعتراض شدید اطباء و استادان دانشگاه را به دنبال داشت و دانشكدهى پزشكى به حال تعطیل درآمد. دكتر جهانشاه صالح وزیر وقت بهدارى سخت به تلاش افتاد تا قضیه را فیصله دهد. سرانجام رزمآرا حاضر شد در جمع استادان دانشگاه حضور یافته و از عمل خود اظهار ندامت نماید و بدین ترتیب ماجرا خاتمه یافت. دكتر مهدى آذر در این جریان معروفیت بیشترى یافت، از طرف مخالفین رزمآرا مورد حمایت قرار گرفت و به همكارى دعوت شد. در 1331 دكتر مصدق در كابینهى خود سمت وزارت فرهنگ را به او سپرد. مادام كه مصدق در مقام نخستوزیرى بود او هم وزارت فرهنگ را اداره مىكرد. در مرداد 1332 بدنبال سقوط مصدق او نیز دستگیر و زندانى گردید. چند ماهى در حبس ماند تا اینكه مورد عفو قرار گرفت و آزاد شد، ولى كار دانشگاهیش را به او ندادند و او بدون سر و صدا به طبابت پرداخت و دور از غوغاى سیاسى به زندگى خود ادامه داد تا اینكه بار دیگر فعالیت سیاسى را آغاز كرد و از افراد فعال در جبههى ملى گردید. چند بار با تعرض روبرو و بازداشت شد، ولى از مبارزه دست برنداشت. آذر طبیبى حاذق، استادى دانشمند و انساندوست بود. در پیشهى طبابت هیچگاه طمع و حرص و ولعى از او دیده نشده است. وى در سال 1373 درگذشت.
