ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
شاعر، روزنامهنگار. تولد: 1292، شیراز. درگذشت: 8 آذر 1364، تهران. كاظم پزشكى شیرازى فرزند محمدتقى حكیم پس از پایان تحصیلات ابتدایى و متوسطه در شیراز در مدارس رحمت و شعاعیه ابتدا در شهردارى شیراز به كار مشغول شد. سپس به استخدام وزارت دارایى درآمد و در ادارهى دارایى شهرستانها از جمله ادارهى دارایى مشهد خدمت كرد. بعد به تهران منتقل شد. از سال 1321 در دورهى جدید روزنامه انتقادى (خورشید ایران) با بهاءالدین حسامزاده پازارگاد به همكارى پرداخت و اشعار و مقالههاى خود را در آن روزنامه منتشر كرد و مقالههایى ضد دولت انگلستان كه ایران را اشغال كرده بود نوشت. به همین علت دستگیر و زندانى شد. پس از آزادى از زندان به شیراز منتقل شد. در سال 1323 امتیاز روزنامهى «آیینهى پارس» را گرفت و تا سال 1325 مرتب هفتهاى سه شماره از آن را منتشر كرد. در این روزنامه، به سیاسیت استعمارى انگلیس مىتاخت ولى به علت بروز غائله جنوب و طغیان قشقایىها در شهریور 1325 روزنامه تعطیل شد و پزشكى به تهران آمد و تا پایان عمر در این شهر زیست. در سال 1339 به سمت نمایندگى مردم لار در مجلس شوراى ملى انتخاب شد. وى همچنین در سازمان امور ادارى و استخدامى كشور كار مىكرد. از پانزده سالگى به سرودن شعر و مقالهنویسى در روزنامه پرداخت. در بیست سالگى نامهاى نوشت و اشعارى سرود و براى ملكالشعراى بهار كه در اصفهان به حال تبعید به سر مىبرد، فرستاد. بهار در جواب او قصیدهاى گفت كه از خط و شعر و ادب او تمجید كرده است. وى پیش از شهریور 1320 در انجمن سالار شركت داشت و پس از آن تا زمانى كه در شیراز بود، در انجمن ادب فارس و در تهران هم در «شبهاى شیراز» معدل شركت مىكرد. پزشكى در سالهاى آخر عمر به شیراز مىآمد و در انجمنهاى كانون دانش و صدر شركت مىجست و اشعار خود را مىخواند. او در سال 2343 اشعار بلند طنزآمیزى به صورت مسمط با ترجیع «كلوخ انداز را پاداش سنگ است» دربارهى قتل حسنعلى منصور، نخست وزیر وقت، سرود و در آن وكلاى دو مجلس را به باد تمسخر گرفت. این اشعار در محافل ادبى تهران دست به دست مىگشت و چون نسخ تكثیر شده بود، پزشكى تحت تعقیب ساواك بود و به او دستور داده شده بود كه از نوشتن مقالات و سرودن اشعار خوددارى نماید. اشعار پزشكى ساده و روان است و آنچه مىاندیشید به زبان شعر بیان مىكرد. هرچند طبع او بیشتر مایل به غزلسرایى بود ولى در گفتن قصاید و قطعات و به خصوص رباعیات نیز از خود مهارت نشان داده است. پزشكى مدت چهل سال مقالات سیاسى و اجتماعى خود را در روزنامههاى «عصر آزادى» و «پارس» منتشر مىكرد. اشعار او در روزنامههاى شیراز: «اقیانوس»، «پارس» و «بهار شیراز» و روزنامهها و مجلات تهران: «خورشید ایران»، «كیهان»، «گوهر»، «یغما»، «وحید» و «خاطرات وحید» انتشار مىیافت. پزشكى در بامداد جمعه هشتم آذر 1364 به سبب بیمارى سرطان در تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاك سپرده شد.
