ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
فرزند حاج میرزا عبدالله معینالرعایا، فرززند میرزا محمدصادق مشیرالتجار است. حاج میرزا عبدالله در نهضت مشروطیت با آزادیخواهان همكارى داشت و چند دوره نیز به وكالت مجلس انتخاب شد. چون مردى روشنفكر و دانشپژوه بود، به فرزندان خود توجه زیادى داشت و در تربیت آنها كوشش فراوان نمود. ابوالحسن تحصیلات خود را در تهران و اروپا در رشتهى اقتصاد و امور مالى پایان داد و هنگام تشكیل بانك ملى ایران در 1307 به استخدام در آن بانك درآمد. آخرین سمت او در بانك ملى ریاست شعبهى بازار بود. بعد به دعوت سرتیپ امیرخسروى وزیردارائى وقت، به آن وزارتخانه منتقل و مدیركل آنجا شد. در وقایع آذربایجان در سال 1325 با قوامالسلطنه دوستى و نزدیكى پیدا كرد، ابتدا معاون و بعد در یك كابینه وزیر راه و در كابینهى دیگر قوام وزیر اقتصاد ملى شد. در انتخابات دورهى چهاردهم، مردم تبریز او را به مجلس فرستادند. در دورهى پانزدهم هم با كمك حزب دموكرات ایران از طرف مردم تهران به پارلمان رفت. در تاسیس حزب دموكرات با قوامالسلطنه و همكاران او همفكرى زیادى داشت و در دورهى پانزدهم نیز جزء طرفداران پروپاقرص قوام محسوب مىشد. بعد از پایان دورهى پانزدهم، دیگر كارى به او ارجاع نشد یا دنبال آن نرفت. با عبدالحسین نیكپور به تاسیس بانك پارس همت گماشت و مدتى مدیرعامل آن بانك بود، در همان سمت رئیس اتاق بازرگانى تهران شد. در سال 1336 درگذشت و هنگام فوت 67 سال داشت. به آذربایجان و مردم آنجا علاقهى خاصى نشان مىداد.
