ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1004 ق)، حافظ، قارى و شاعر. وى خطیب مسجد جامع بخارا و از مریدان مولانا خواجگى كاشانى بود، پس از مرگ او مدتى از ملازمان خواجه ابواسحاق جویبارى گشت. ابراهیم قرآن را از برداشت و با صدایى خوش مىخواند و در سرودن قصیده، غزل، رباعى و قطعه نیز توانا بود. یك «مثنوى» در طریقهى سلسلهى خواجگان و سه «دیوان» شعر سروده است.