ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)
محسن زربافیان به سال 1314 در تهران دیده به جهان باز كرد، از كودكى به موسیقى علاقمند بود و این علاقمندى و كشش وى به سوى موسیقى، او را مثل اكثر هنرمندان در رشته موسیقى كه از سنین طفولیت جذب این هنر مىگردیدند، او نیز مجذوب این هنر گردید، وى ابتدا با نواختن نىلبك كه سازى ابتدایى و به آسانى در در دسترس قرار مىگرفت آغاز كرد. تمرینهاى متوالى و علاقمندى شدید وى به نواختن ساز موجب شد كه او از سن پانزده سالگى نزد سلیم فرزان هنرمند ارجمند و نوازنده بزرگ قرهنى رفت و مدت 10 سال در خدمت ایشان به فراگیرى و نواختن این ساز پرداخت. سپس نزد هنرمند دیگرى به نام اكبر حقكردار كه ایشان هم از هنرمندان شایسته و خوب كلارینت است رفت و نت را نزد این هنرمند فرا گرفت. محسن زربافیان، از سال 1338، همكارى خود را با رادیو ایران آغاز كرد و اولین كار خود را با اركستر دانشجویان دانشگاه و سپس با اركسترهایى مثل: اركستر شماره 3 هنرهاى زیباى، اركستر كوچك به رهبرى عباس شاپورى، اركستر نوین به رهبرى عطاله خرم، اركستر مهندس همایون خرم، انوشیروان روحانى، اسفندیار منفردزاده، پرویز اتابكى و پرویز شهبازیان كار كرد. محسن زربافیان، از هنرمندان خوب و بااستعدادى است كه در دوران فعالیتهاى هنرى خویش در رشته موسیقى، آهنگهاى خوب چشمگیرى ساخت كه مىتوان از: «حقله طلائى»، «چشم انتظار»، «دل افسرده»، «چشمه نور»، «كى میشه فردا»، «عروسك چینى »، «ستاره»، «گلریز»، «شكوفه»، «دل بىقرار»، «جام طلایى»، «راز دل»، «آمدى»، «ماه حسن» و تعدادى دیگر نام برد. وى مدتها اقدام به تربیت و تعلیم شاگردان در رشته قرهنى پرداخت و شاگردان فراوانى را تعلیم داد و براى شناساندن موسیقى سنتى ایران مسافرتهایى در چهارچوب مبادلات فرهنگى و هنرى همراه هنرمندانى نظیر: امیر قرهداش، احمدعلى راغب، عباس زرساز، مختار محمدى، جواد لشگرى، چنگیز عسگرپور و سلیمان اكبرى به آمریكا و عمان مسافرتهایى كرد.