مشاهیر ایران و جهان - منصوری، ناصر

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)

ناصر منصورى یكى از هنرمندان ارزنده موسیقى است در سال 1309 در تهران متولد شد. پدرش استاد ابراهیم‏خان منصورى است كه شرح حال ایشان در جلد اول كتاب «مردان موسیقى سنتى و نوى ایران» آمده است. و بنابراین طبیعى است در چنین خانواده‏اى هنرمند و هنردوست پسرى چون ناصر مى‏بایستى پرورش یافته و از این هنر ظریفه بهره كافى بدست آورد. وى از همان كودكى علاقه خاصى به موسیقى داشت و از میان سازهاى مختلف به ویلن و یادگیرى آن شوق بیشترى نشان مى‏داد زیرا ساز تخصصى پدر هم ویلن بود لذا با آن ساز بیشتر مأنوس شده بود ناصر پس از سپرى نمودن تحصیلات ابتدایى و دبیرستانى از مدارس ترغیب، ادیب، ایرانشهر (قریب) و شماره 1 هدف در خردادماه 1330 باخذ دیپلم كامل متوسطه نائل آمد. سپس با كسب موفقیت در كنكور دانشكده پزشكى مشهد مدت یك سال در آن دانشكده مشغول تحصیل شد ولى به علت اینكه دامه فعالیت‏هاى هنرى را در تهران بیشتر مى‏یافت به این جهت با وجود این كه در دانشكده مذكور موفق بود وقتى براى گذراندن تعطیلات تابستانى به تهران سفر نمود از رفتن و مراجعه به دانشكده پزشكى خوددارى و در سال 1333 در دانشكده افسرى ثبت‏نام و در سال 1336 فارغ‏التحصیل و به درجه ستوان دوم نائل و لیسانس خود را از وزارت آموزش عالى دریافت و تا درجه سرهنگ تمامى ارتقاء یافته و سپس بازنشسته گردید. ناصر از طفولیت یعنى قبل از ورود به مدرسه ابتدایى (زیر هفت سال) تعلیم ویلن را نزد پدر آغاز كرد و در سن 10 سالگى در هنرستان عالى موسیقى (قسمت شبانه) ثبت نام نمود. ریاست مدرسه موسیقى را استاد بزرگوار و ارجمند پرویز محمود و مدیریت آن را هنرمند شریف و بزرگوار روبیك گریگوریان- عهده‏دار بودند. ویلن رانزد شخص روبیك گریگوریان تعلیم گرفت. پس از آن براى تكمیل ردیف‏ها و دستگاههاى ایرانى و كسب فیض از اساتید و هنرمندان موسیقى سنتى نزد هنرمندان محمود ذوالفنون- مرحوم حسین یاحقى و على تجویدى و مرحوم ابوالحسن صبا رفت و در سن 18 سالگى با كسب موفقیت در امتحان ورودى رادیو به آن سازمان راه یافت و در اركستر بزرگ استاد ابراهیم‏خان منصورى و اركستر مرحوم حسین یاحقى اركستر محمد بهارلو و اركسترهاى دیگر مشغول به كار شد و با خوانندگانى مانند مرحوم بدیع‏زاده- مرحوم داریوش رفیعى- دردشتى- حسین خواجه‏امیرى (ایرج) و مرضیه همكارى نزدیك داشته است. ناصر سنتور را نیز در كنار ویولن تعلیم یافته و در این ساز هم مهارت زیادى پیدا نموده است و با تعدادى از سازهاى دیگر نیز آشنایى دارد. ناصر چون افسر ارتش بود لذا مشكلات و محدودیتهایى براى شركت وى در برنامه‏هاى هنرى وجود داشت ولى به‏هر ترتیب همكارى‏هاى خود را با سازمانهاى هنرى قطع نكرده و از هر فرصتى براى اجراى برنامه‏هاى موسیقى استفاده مى‏نمود. به طورى كه طى سالهاى مختلف با تعدادى از رادیوهاى شهرستانها مانند مشهد و اهواز همكارى داشته و با اجراى برنامه‏هاى موسیقى و تشكیل اركسترهاى مختلف و اجراى ساز سلو به فعالیت‏هاى خود ادامه داده است. ضمنا كلاس موسیقى پدر را سالها اداره مى‏نمود و تدریس آن را به عهده داشت و پس از فوت پدر تعلیم و تربیت شاگردان را ادامه و از این طریق موسیقى سنتى را اشاعه مى‏دهد. ناصر داراى دو فرزند است به نامهاى نیلوفر و نامدار. خانم ایشان به نام پریوش نیز از هنرمندان موسیقى بوده كه علاوه بر تحصیلات كلاسیك در رشته اقتصاد، تحصیلات موسیقى خود را در هنرستان موسیقى ملى آغاز و در رشته آواز اصیل ایرانى فارغ‏التحصیل شده و استاد ایشان استاد محمود كریمى بوده است نامبرده علاوه بر آواز در ضرب (تمبك) و سنتور تحصیلاتى داشته و تخصص یافته و با سازهاى ویولن و پیانو آشنایى دارد. به هر حال پریوش منصورى نیز به نوبه خود از هنرمندان باذوقى است كه جاى داشت در اینجا از ایشان نامى برده شود البته در كتاب اول در شرح حال استاد محمود كریمى نام ایشان آمده است. ناصر از هنرمندانى سنتى است كه ردیفهاى آوازى را از اساتید مختلف كسب و به خصوص ردیفهاى پدرش كه به حق كاملترین و مفصل‏ترین ردیفهاست و شاید تا به حال چنین ردیفهایى تاكنون چاپ و منتشر نشده است و از خصوصیات و امتیازات آن اینست كه تماما با شعر توام مى‏باشد. در خاتمه امید موفقیت براى ناصر منصورى و خانواده هنرمندشان را دارم تا بتوانند در راه اشاعه این هنر ارزنده ملى مانند گذشته خدمات بیشترى را انجام و توفیق چاپ و نشر كتابها و ردیف‏هاى پدر بزرگوارشان استاد ابراهیم منصورى را پیدا نمایند.