مشاهیر ایران و جهان - فسازاده، شهرام

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)

یكى از ویولونیست‏هاى خوب و باتكنیك كه هنرمندان بزرگى چون على تجویدى، فرامرز پایور، خانم شكوه شهرستانى، حبیب‏اله بدیعى و فریدون ناصرى روى نوازندگى وى صحه گذاشتند و معتقدند كه كارش قابل تمجید است، شهرام فسازاده در سیزدهم بهمن‏ماه 1332 در تهران متولد شد، خانواده وى علاقه فراوانى به موسیقى داشتند و دارند و پدرش با فلوت كلیددار و تنبك آشنائى داشت كه بیشتر وقت‏ها در منزل به نواختن مى‏پرداخت. شهرام در این محیط هنرى پرورش مى‏یافت تا این‏كه پنج ساله شد و نى‏لبك و فلوت را، از طریق گوش صداهایى را كه دریافت كرده بود شروع به نواختن كرد و در مدتى كوتاه هر نغمه‏اى را كه مى‏شنید توانایى پیدا كرده بود تا با فلوت ان را بنوازد. شهرام فسازاه، درباره را یافتن خود به دنیاى پر از راز و رمز موسیقى مى‏گوید: «از همان كودكى، هر زمان كه صداى سحرآمیز ویولن را مى‏شنیدم، به راستى جادو مى‏شدم و در لحظات عمر آرزو مى‏كردم كه اى كاش من هم مثل بسیارى از هنرمندان روزى صاحب ویولنى باشم. در سال ششم ابتدایى بودم كه به آرزوى خود رسیدم و پدر یك ویولن مشقى از مرحوم نریمان برایم خرید. از آن زمان به بعد تمرینات شبانه روزى من با ویولن و سر و كله زدن با آن آغاز گردید، تمام آهنگ‏ها و نغماتى را كه روى فلوت فرا گرفته بودم، بر روى ویولن پیاده مى‏كردم و بدون معلم و فقط از طریق گوش سعى مى‏كردم آنچه را كه مى‏شنیدم اجرا كنم. بیش از چهارده سال از سنم نمى‏گذشت كه بخت یار و اقبالم شد و در همسایگى قاسم نیكپو، هنرمند ارزنده كه یكى از آهنگسازان و نوازندگان خوب و باسابقه ویولن و پیانو بود و در اركسترهاى مختلف رادیو فعالیت داشت قرار گرفتم. ایشان به پدرم توصیه كردند كه مرا براى یادگیرى ویولن به هنرستان عالى موسیقى بفرستد. بنا به توصیه این هنرمند فقید، پدرم مرا براى یادگیرى ویولن به هنرستان عالى موسیقى فرستاد. در این هنرستان، در حضور هنرمندان بزرگى چون استاد مصطفى پورتراب و رحمت‏اله بدیعى قطعه زنگ شتر شادروان ابوالحسن‏خان صبا را اجرا كردم كه ایشان مرا بسیار مورد تشویق قرار دادند. تا این زمان من با اصول نت و تئورى موسیقى ناآشنا بودم. ولى از آنجا كه موسیقى برایم همه‏چیز بود به دنبال این بودم كه همه چیزش را یاد بگیرم. در هنرستان عالى موسیقى، همزمان با شروع ویولن نزد رحمت‏اله بدیعى و تا پایان ردیف‏هاى مرحوم صبا، در تئاتر جامعه باربد نزد استاد اسماعیل مهرتاش مى رفتم و ضمن این‏كه آواز مى‏خواندم یا ویولن آواز بعضى از شاگردان استاد را همراهى مى‏كردم تا ردیف‏ها و گوشه‏ها آهنگ‏ها و تصانیف گذشته را بیاموزم. و در همین زمان با اكثر خوانندگان مشهور فعالیت حرفه‏اى خود را آغاز كردم. ضمن كاوش و تفحص در جهان بى‏انتهاى موسیقى اصیل و سنتى ایران، از سن هفده سالگى به موسیقى اروپایى روى آوردم. و مدت هفت سال ویلون كلاسیك نزد روبن طهماسیانس كار كردم. باید اعتراف نمایم كه تكنیك نوازندگى خود را مدیون این استاد مى‏دانم. روزها و هفته‏ها، یكى پس از دیگرى به‏سرعت سپرى مى‏شدند و من غرق در فراگیرى موسیقى بودم، در همین ایام نزد هنرمند باارزش خانم شكوه شهرستاى به فراگیرى پیانو و سلفژ و دیكته موسیقى پرداختم. و از ایشان بسیارى نیاموخته‏هاى علم موسیقى را آموختم. مدتى بعد نزد هنرمند ارزنده و بزرگ دیگرى چون فریدون ناصرى رفتم و مسائل تئورى و هارمونى را فرا گرفتم كه باید در اینجا متذكر شوم كه اصولا شناخت روى مسائل مختلف موسیقى، آهنگسازى، تئورى‏ها و هارمونى، خود را مدیون كوشش‏ها و زحمات و محبت‏هاى پدرانه ایشان مى‏دانم. مدت یك سال و نیم هم نزد استاد فرامرز پایور سنتور نواختم و از مكتب ایشان فیض بردم، روى اصول سازشناسى اكثر سازها را نواخته‏ام و به سه‏تار و ضرب آشنایى كامل دارم. به ساز حبیب‏اله بدیعى، فرامرز پایور و پرویز یاحقى علاقمند و هر وقت به صداى ساز این بزرگان گوش فرامى‏دهم در دنیاى دیگرى سیر و سیاحت مى‏كنم و به معنویات بیشتر نزدیك مى‏شوم.» شهرام فسازاده، جهت شناساندن موسیقى سنتى ایران، كنسرت‏هاى مختلفى در كشورهاى انگلستان و فرانسه اجرا كرده و چندین آهنگ براى اركستر و پیش درآمد و رنگ در دستگاهاى مختلف ساخته و اجرا كرده و در حال حاضر به طور خصوصى هنرآموزان موسیقى را تعلیم مى‏دهد.