ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)
نوازنده باذوق و معلم باحوصله، رحمتاللَّه حجازى، فرزند سید شكراللَّه حجازى در سال 1313 در تهران متولد شد. پدربزرگ و مادر بزرگ وى به طور سینه به سینه با گوشهها و ردیفهاى موسیقى ایرانى آشنایى داشتند و ساز تار را به خوبى مىنواختند. پدر رحمتاللَّه حجازى، شكراللَّه حجازى از شاگردان ممتاز استاد علىاكبرخان شهنازى بود كه این ساز را به خوبى مىنواخت ولى فقط براى دل خود و دوستان یكرنگش، شكراللَّه حجازى بسیارى از مواقع اتفاق مىافتاد كه در غیاب استاد، شاگردان كلاس را یا درس مىداد یا درسهاى آموخته شده آنان را پس مىگرفت و آنها را راهنمایى مىكرد. رحمتاله حجازى، زیر نظر پدر مراحل كودكى را سپرى مىكرد تا اینكه روزى پدر، او را با خود به كلاس علىاكبرخان شهنازى برد و وى را با اجازه استاد شهنازى جهت فراگیرى فن نواختن ویولن به آقاى بحرینى معرفى نمود. در این زمان، بیش از هشت سال از سن رحمتاله نمىگذشت كه با ویولن و نواختن آشنا شد و مدت چهار سال در كلاس آقاى بحرینى بسیارى از نیاموختهها را آموخت. پس از آن بنا به توصیه یكى از اقوام نزدیك خود كه با مرحوم استاد حسین یاحقى نسبت داشت روانه كلاس این استاد موسیقى گردید. مدت هشت سال از محضر استاد حسین یاحقى بهره بود. و به علت آشنایى پدرش با استاد ابوالحسن صبا كه هر دو زمانى در شهرستان رشت مأموریت ادارى داشتند. روزى پدر وى را به منزل استاد صبا واقع در خیابان ظهیرالاسلام برد تا از وجود پربركت این استاد بزرگ و بىهمتاى موسیقى ایران فیض برد. استاد صبا وى را امتحان كرد و پس از آزمایش، ایشان را پذیرفت. رحمتاله حجازى، ردیف آوازهاى ایرانى را نزد استاد صبا به خوبى و باكمال علاقه تعلیم گرفت و بارها هم مورد تشویق استاد قرار گرفت. از آنجا كه پنهه موسیقى ایران را، حد و مرزى نیست لذا وى براى تكمیل معلومات موسیقى خود به طور علمى، به هنرستان عالى موسیقى رفت و نزد استادان فروتنراد و فرهاد فخرالدینى تئورى موسیقى و سایر علوم موسیقى را فرا گرفت. وى در سال 1348 اقدام به تأسیس آموزشگاه موسیقى جهت آموزش موسیقى به علاقهمندان نمود و تاكنون هم در سمت استاد مشغول تدریس مىباشد. موسیقى سنتى ایران، با خون وى درآمیخته و همین علاقه موجب مهارت حجازى در نواختن بسیارى از سازها مثل «سنتور»، «تار» «سهتار» گردید. او معتقد است كه موسیقى دلهاى آدمى را به یكدیگر نزدیك و مخلوق را با خالق یكتا نزدیكتر مىسازد و به همین سبب است كه در بسیارى از جوامع، موسیقى ركنى از عبادات مردم بهشمار مىرود.
