ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)
مسعود نادرتبار، بهسال 1319 در تهران متولد شد، دوران كودكى خویش را با عشق علاقهاى كمنظیر به نقاشى سپرى كرد و از سن دوازده سالگى آموختن تئورى موسیقى و بررسى آثار آهنگسازان را از طریق پارتیتور و صفحه گرامافون آغاز نمود و بعدها ضمن تحصیل در هنرستان نقاشى و مجسمهسازى به فراگیرى نوازندگى ویولن در كلاسهاى شبانه كنسرواتوار زیر نظر لودویك باژیل مشغول شد. وى دانشكده تزئینى را نیمهكاره رها كرد و ضمن اختیار كردن شغل معلمى تمام اوقات خود را صرف شناخت جنبههاى مختلف موسیقى به خصوص آهنگسازى نمود. وى در سن سى سالگى قطعهاى براى پانزده ساز تصنیف نمود سپس به تحصیل در یك انستیتوى هنرى پرداخت و پس از اتمام دوره آن وارد دانشكده هنرهاى زیبا شد و تحصیلات خود را در رشته آهنگسازى با درجه ممتاز به پایان رساند و بورس تحصیلى دولت ایتالیا به وى تعلق گرفت اما به علت كسالت فرزندش مجبور به انصراف از آن شد. در آخرین سال تحصیلى در دانشگاه این شانس را یافت تا از تجارب روبیك گریگوریان كه طى دعوتى كمتر از دو ترم استادى دانشكده هنرهاى زیبا را به عهده داشت به عنوان تنها شاگرد آهنگسازى وى، نهایت استفاده را از او ببرد و نام این استاد را كه یكى از پایهگذاران موسیقى كلاسیك ایران بود به عنوان استاد راهنما روى پایاننامه لیسانس خود داشته باشد، از دست دادن بورس تحصیلى تا مدتها اثر نامطلوبى در روحیهاش بهجا گذاشت و چند سال وى را منزوى و از فعالیت باز داشت اما تدریجا دنباله مطالعات خود را گرفت و ضمن بررسى آثار آهنگسازان به مبانى تازهاى در كمپوزیسیون دست یافت وى موفق به ابداع وسیلهاى شد كه به سرعت مىتواند آكوردها و گامهاى گوناگون را در درجات مختلف با یكدیگر مقایسه نموده و ارتباط آنها را آشكار نماید و قرینهاى از هر نوع تركیب یا توالى ارائه دهد، از آنجا كه به تحقیق بیش از تصنیف علاقمند بود مسائلى را در باب موسیقى طرح مىنمود و به حل آنها مىپرداخت از جمله یافتن تعداد تركیبات اصوات موسیقى از دو صدایى تا دوازده صدایى كه با حذف معكوسها و تكرارها و مشتركها از میان بیش از 25 هزار نوع تركیب مىكند به تعداد مشخص 357 رسید. مسعود نادرتبار، یادداشتهاى پراكندهاى حدود پانصد صفحه در زمینههاى مختلف موسیقى دارد كه در بسیارى موارد، دیدگاههاى تازهاى را مطرح مىسازد. در زمینه كمپوزیسیون نیز قطعاتى نوشته است از جمله فانتزى ایرانى كه براى اركستر سمفوینك نوشته و در سال 1349 پایان یافته و لحن و حالت موسیقى قفقاز را دارد و قطعاتى تحت عنوان سوئیت همچنین قطعاتى براى ویولن به همراه طرحى كه براى یك كنسرتوى ویولن و قطعات پراكندهاى به منظور تصنیف یك پوهم سمفونیك در وصف آتشسوزى تخت جمشید. وى اكنون در هنرستان موسیقى وابسته به وزارت ارشاد اسلامى تدریس درس تاریخ موسیقى را به عهده دارد.
