ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1348 -1298 ش)، موسیقیدان، خطاط و نقاش. در قم به دنیا آمد. وى از همان كودكى زیر نظر پدرش- كه یكى از خوشنویسان بنام بود- تعلیم خط گرفت و سپس نزد حسینعلى خوشنویس این هنر را تكمیل كرد. در نوجوانى به موسیقى علاقهمند شد و براى یادگیرى آن به محضر حسین هنگآفرین رفت. پس از مدتى در كلاس ابوالحسن خان صبا حضور یافت و نواختن ویولن را نزد آن استاد تكمیل نمود. در 1318 ش كلاس موسیقى تأسیس كرد و در ضمن به ساختن ساز، به ویژه سنتور، روى آورد. وى علاوه بر موسیقى و خوشنویسى، از مینیاتور و تذهیب نیز اطلاع كافى داشت و آثارى از خود باقى گذاشته است. او سالها دبیر خط و نقاشى و موسیقى بود. نامدارى در 1319 ش وارد سازمان رادیو شد و اركسترى تهیه كرد و خود سرپرستى آن را به عهده گرفت. وى در نوشتن خط نت مهارت به سزایى داشت و به درخواست روحاللَّه خالقى كتاب اول و دوم «تار» را با خط زیباى خود نوشت. از آهنگهاى او «سفر برگرد» را مىتوان نام برد كه خوانندهى آن حسن كاووسى است.[1] در تاریخ موسیقى كشورمان هستند بسیار اشخاصى كه با تمام بزرگى و والایى، بىسر و صدا مىآیند و در ناكامى به سر مىبرند و در گمنامى و بىسر و صدا از این جهان فانى رخت برمىبندند و مىروند. یكى از این اشخاص، هنرمند شایسته شادروان علىمحمد نامدارى بود كه به تاریخ 1298 در خلجستان شهرستان قم متولد شد و از همان كودكى زیر نظر پدرش كه یكى از خوشنویسان به نام بود در این رشته از هنر كار كرد و بعد از آن نزد مرحوم حسینعلى خوشنویس این هنر را تكمیل كرد. در سن چهارده سالگى بود كه همراه خانواده به تهران آمد و به موسیقى علاقمند شد و نزد زندهیاد استاد حسین هنگآفرین به فراگیرى موسیقى و علم آن پرداخت و در سن بیست سالگى بود كه به كلاس ابوالحسنخان صبا رفت و موسیقى و نواختن ویولن را نزد آن استاد بزرگ و دلسوز تكمیل نمود و خود در سال 1318 در سهراه ژاله قسمت شمالى ساختمان مجلس كلاس موسیقى جهت تعلیم و تربیت هنرآموز تأسیس نمود و در ضمن به ساختن ساز بخصوص سنتور روى آورد. علىمحمد نامدارى، علاوه بر موسیقى، خطاطى و نقاشى كه آثار متعددى از وى به جاى مانده و همگى از استادى و ذوق ظریف و خلاق آن شادروان حكایت مىنماید، از هنر مینیاتور و تذهیب اطلاع كافى داشت و از جمیع جهات در این رشته استاد بود ولى آن طور كه باید و شاید دستگاههاى دولتى آن زمان و جو روزگار از این هنرمند بهره نگرفت. در سال 1319 كه تازه رادیو تأسیس یافته بود، وى وارد كار رادیو شد و اركسترى ترتیب داد و سرپرستى آن را به عهده گرفت كه آهنگها و شعرهایى را كه خواننده مىخواند خود مىساخت و مىسرود. علىمحمد نامدارى در نوشتن خط نت مهارت بسزایى داشت و همین امر موجب گشت تا شادروان استاد روحاللَّه خالقى از ایشان خواست تا كتاب اول و دوم تار بنویسد و او با خط بسیار زیباى خود این خواسته استاد را اجابت كرد. نامدارى سالهاى سال با رادیوهاى تهران، ژاندارمرى، نیروى هوایى و شهربانى همكارى كرد و هر هفته آهنگها و ترانههایى براى اجرا در این فرستندهها آماده با اركستر اجرا مىكرد. از آهنگهاى خوب به یادماندنى وى باید از «سفر بر گرد» را نام برد كه شهرت بسزایى به دست آورد و خوانندهى آن حسن كاووسى بود. علىمحمد نامدارى، سالها دبیر خط و نقاشى و موسیقى چندین دبیرستان و دبستان تهران بود او چهار فرزند به نامهاى شهلا، شهرام، بهرام و حسین به یادگار گذاشت و در سال 48/4/12 بر اثر بیمارى كبد و كلیه درگذشت، روانش شاد.
