ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد سوم)
ابراهیم آژنگ، از موسیقىدانان زمان قاجار بود كه ابتداء با حقوق ماهیانه هفت قران در دستجات موزیك نظام خدمت مىكرد و مراحل ترقى را تا درجه سروانى طى كرد و سالیان متمادى در همین سمت و درجه باقى ماند كه موجب دلسردى و ناراحتى وى شده بود. ابراهیم آژنگ، در اوایل سلطنت مظفرالدینشاه، در قسمت موزیك مدرسه نظام كه به سرپرستى شخصى به نام «مسیو كبویر» اتریشى اداره مىشد به تحصیل موسیقى پرداخت سپس پس از یك سال نزد «مسیو لومر» فرانسوى، رئیس دستجات موزیك نظام رفت و از معلومات او جهت كسب علوم و دانش موسیقى استفاده نمود و با حقوقى معادل هفت قران و نیم در همان قسمت استخدام شد كه بعدها درجهاش به سروانى ارتفاء پیدا كرد و حقوقش هم از ماهى هفت قران و نیم به ماهى چهار تومان و هفت قران ترقى پیدا كرد. آژنگ در مدرسه نظامى با كلیه آلات موسیقى نظامى آشنا شد و دروس علمى تئورى، سلفژ، اركستر و هارمونى را فرا گرفت. در آن زمان مظفرالدینشاه، در مراجعت از سفر اروپا، چند ویولن براى یك دسته اركستر همراه خود آورد ولى چون «مسیو لومر» معلم موزیك نظامى بود و بیشتر با سازهاى بادى آشنایى داشت و با سازهاى زهى مأنوس نبود، لذا بنا به پیشنهاد وى، یك معلم ویولن براى آموزش به هنرجویان از فرانسه استخدام شد و شخصى به نام «مسیو دیوال» براى مدت دو سال به ایران آمد و آموزش شاگردان را به عهده گرفت. ابراهیم آژنگ نزد وى نیز شروع به فراگیرى ویولن نمود و در اندك مدتى در نواختن این ساز مهارت پیدا كرد، به طورى كه در محافل هنرى آن زمان به «ابراهیم ویولنى» معروف شد و در محافل و مجالس و مهمانىهاى مظفرالدینشاه قاجار كه براى مهمانان خارجى خود برپا مىكرد به اجبار و از روى ناچارى شركت مىكرد. از آن پس مدارج ترقى را به سرعت پیمود و پستهایى نظیر:ریاست موزیك فوج لاریجان، معاونت كلاس موزیك دارالفنون و اجراى برنامههاى موسیقى درحضور مظفرالدینشاه، سفرا و مهمانان خارجى وى در جشنها و مراسم بود. آژنگ، براى تعلیم موسیقى به شاگردان و هنرآموزان، از روى نت و قواعد علمى، اقدام به تأسیس كلاس موسیقى كرد و چون در این زمان اكثریت شاگردانى كه براى فراگیرى موسیقى مراجعه مىكردند، طالب فراگیرى موسیقى ایرانى بودند و او، در اینباره چیزى نمىدانست، لذا به مرحوم آقامیرزا حسینقلى مراجعه كرد و به وى پیشنهاد كرد تا دوره موسیقى ایرانى را از روى ساز استاد به خط نت بیاورد، ولى مرحوم استاد، این كار را بسیار مشكل و غیر عملى دانست كه از عهده هركسى ساخته نیست ولى آژنگ با اصرار و خواهش فراوان تمام دستگاههاى موسیقى ایرانى را، از روى پنجه استاد تعلیم گرفت و آنها را با نت نوشته و به تدریج موفق مىشود كه تمام ردیفها و گوشههاى موسیقى ایرانى آقامیرزا حسینقلى را نت نماید و در ضمن براى تمام دستگاهها، پیشدرآمد و رنگ و تصنیف بسازد از جمله:پیش در آمدهاى شوشترى، ماهور و راست پنجگاهش بسیار مشهور بود و تا آن زمان كسى چنین كارهایى نكرده بود. از شاگردان بزرگ و به نام وى مىتوان از زندهیاد مرتضى و رضا محجوبى نام برد. ابراهیم آژنگ علاوه بر قطعاتى كه براى موسیقى ایرانى تنظیم كرد، مقدارى هم مارشهاى نظامى ساخت كه در موزیك ارتش از آن استفاده مىگردید و بعدها هم با كمك فكرى شاهزاه احمد میرزا، اپرتى به نام «دكتر ریاضىدان» ساخت كه با به نمایش درآمد و با اقبال عمومى مواجه گشت. وى زمانى كه رادیو تهران تأسیس گشت، به سمت سرپرستى نوازندگان رادیو برگزیده شد و تا سال 1320 در این سمت باقى بود، تا این كه بازنشسته شد.
