مشاهیر ایران و جهان - سرشار، حسین

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : فرهنگ بازیگران سینمای ایران

حسین سرشار، هنرمند باارزش و خوش‏صدا به سال 1310 در تهران خیابان فرهنگ دیده به جهان باز كرد. وى از كودكى به موسیقى علاقه‏مند و از صدایى رسا و خوب برخوردار بود به همین جهت به تشویق دوستان و اطرافیان در هر فرصتى كه پیش مى‏آمد براى آنان مى‏خواند و با صداى خدادادى خود آنان را محفوظ مى‏كرد. حسین سرشار هنوز خیلى جوان بود كه شروع به پیش پرده‏خوانى نمایشات كرد و پس از چندى، چند قطعه سرود رادیویى نیز اجرا نمود و براى پیشرفت در فن و هنر خوانندگى به هنرستان عالى موسیقى رفت و در این هنرستان ثبت نام كرد. در هنرستان خیلى زود حسین خود را شناساند و اولیاى هنرستان پى به صداى عالى و حنجره طلایى وى بردند و براى او پیش‏بینى مى‏كردند كه صاحب این صدا روزى مى‏تواند با نغمات روح‏پرور خود، صاحبش را به اوج شهرت و افتخار برساند. این پیش‏بینى كاملاً درست و حساب شده بود و حسین سرشار پس از اتمام دوره‏ى هنرستان عالى موسیقى، به توصیه‏ى اساتید فن براى گذراندن دوره‏ى كنسرواتوار بدون استفاده از بورس تحصیلى كه سایر هنرآموزان دریافت مى‏كردند عازم ایتالیا شد. وى پس از ورود به رم، خود را براى كنكور كنسرواتوار «سانتاچى چیلیا»، «سبیل مقدس» آماده كرد و از این كنكور دشوار با موفقیت بیرون آمد. از این زمان به بعد وى پل‏هاى موفقیت یكى پس از دیگرى طى كرد و در مسابقه بین‏المللى آواز كه با شركت خوانندگان: آمریكایى، روسى، فرانسوى و ایتالیایى در ونیز برگزار شده بود شركت و مقام اول را به دست آورد و اینجا بود كه سرشار، سرشار از پیروزى گردید ولى هیچ‏گاه تكبر و غرور، در وى راه نیافت و هنوز هم همان انسان درویش و خوش برخورد و دوست‏داشتنى است. حسین سرشار، پس از این موفقیت در شهر ونیز، مدت یكسال در این شهر اقامت كرد و یك دوره‏ى عالى را پشت سر گذراند و در این مدت در چند برنامه‏ى رادیو، تلویزیونى شركت و یك‏بار هم در اركستر سمفونیك میلان برنامه‏ى مستقلى اجرا كرد. در این دوران بود كه عده‏اى از هنرمندان ایرانى در ایتالیا در صدد برآمده بودند كه فیلم‏هاى ایتالیایى را به فارسى برگردانند و چون از صداى خوب حسین مطلع شده بودند به سراغش آمدند. حسین هنگام فراغت از تحصیل، بنا به دعوت این متصدیان دوبلاژ ایرانى به دوبلاژ نیز روى آورد و از همان ابتداى كار یك «تن عالى» براى هر یك از پرسناژهاى مشهور انتخاب كرد، از جمله: «ویتوریو دسیكا»، «ویتوریو گاسمن»، «آلبرتو سوردى»، «والتر كیارى»، «ایومونتان» و چند هنرپیشه دیگر بود و فیلم‏هایى كه با شركت این هنرپیشه‏ها در ایران نمایش داده شد و موفقیت كسب كرد، صداى حسین سرشار در این موفقیت‏ها به طور محسوسى مؤثر بود و این موضوع عملاً نشان داده شد، زیرا چند فیلم از دسیكا و سوردى كه با صداى دیگرى دوبه شده بود شكست خورد. حسین سرشار، پس از پایان تحصیلات در سال 1340 به وطن بازگشت و از بدو تأسیس و تشكیل تالار رودكى، با این مركز هنرى فرهنگى همكارى كرد و در اپراهاى «ریگو لتو»، «توسكا»، «دون ژوان»، «قدرت سرنوشت»، «لابوهم»، «ایل ترو واتوره» و چند برنامه‏ى موفقیت‏آمیز دیگر شركت كرد. در ایران از حسین سرشار جهت شركت در فیلم دعوتهاى بسیارى شد ولى او تنها در چند فیلم ظاهر گردید كه از آن جمله است فیلم‏هاى: «جعفرخان از فرنگ برگشته» به كارگردانى على حاتمى، «اجاره‏نشین‏ها» به كارگردانى داریوش مهرجویى، «اى ایران» به كارگردانى ناصر تقوایى، «هامون» به كارگردانى داریوش مهرجویى و «رنو تهران 29» به كارگردانى سیامك شائقى. متولد: 1313 تهران- متوفى 1375 تهران، تحصیلات: فارغ‏التحصیل مدرسه عالى موسیقى خواننده‏ى اُپرا و فعالیت در اپراهاى ایتالیا و فرانسه، دوبله فیلمهاى ایتالیایى به فارسى در رم تشكیل مركز اُپراى تهران 1364، شروع بازیگرى: اجاره‏نشینها (1365) عمده‏ى فیلمها: جعفرخان از فرنگ برگشته (1366)، اى ایران (1368)، هامون (1368)، رنو تهران 29(1369)، راه و بیراه (1371) استاد موسیقى و اپرا، خواننده، بازیگر. تولد: 22 خرداد 1313. درگذشت: 26 اسفند 1374. حسین سرشار از جوانى شروع به پش‏پرده‏خوانى نمایش‏ها نمود. پس از چندى چند قطعه سرود رادیویى اجرا نمود. سپس از هنرستان عالى موسیقى فارغ‏التحصیل شد. مدتى براى تحصیل اپرا و گذراندن دوره‏ى كنسرواتوار به ایتالیا رفته بود. هنگامى كه در ایتالیا بود، در چند برنامه‏ى تلویزیونى شركت كرد و یك بار هم در اركستر سمفونیك میلان برنامه‏ى مستقلى اجرا كرد. فعالیت او در زمینه‏ى اپرا، پس از بازگشت وى از ایتالیا به تشكیل مركز اپراى تهران انجامید. وى در فیلم‏هایى نظیر: «اجاره‏نشین‏ها»، «جعفرخان از فرنگ برگشته»، «هامون»، «اى ایران»، «رنو تهران 21» و صدایش در صدابرگردانى (دوبله) فیلم‏هاى خارجى از زبان بازیگرانى چون ویتوریودسیكا، ویتوریو گاسمن، آلبرتو سوردى، والتر كیارى، ایو مونتان به یادگار ماند. از سرشار به دلیل ابتلاى وى به فراموشى (بیمارى آلزایمر) مدتى خبرى در دست نبود تا این كه خانواده‏اش او را در یكى از شهرهاى جنوبى كشور یافتند وى در 22 اسفند 1374 بار دیگر ناپدید شد و در فروردین ماه 1375 در حالى كه به دلیل برخورد با اتومبیل جانى در پیكر نداشت، در پزشكى قانونى پیدا شد. پیكر وى روز 25 فروردین 1375 از تالار وحدت تشییع شد و در بهشت زهرا در قطعه‏ى 88 (قطعه‏ى هنرمندان و نویسندگان) دفن گردید.