ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد اول)
رضا شفیعیان در سال 1320 در تهران متولد شد، پدرش از علاقمندان به موسیقى سنتى ایران بود و خود نیز عملاً در این رشته از هنر دست داشت و با اغلب اساتید این فن در زمان خود دوستى و معاشرت داشت. بالطبع فرزندش هم از طفولیت با شنیدن نغمات دلكش موسیقى پرورش یافته و بعد از طى دوره دبستان پى برد كه تنها گوش دادن به موسیقى و لذت بردن از آن وى را ارضاء نمىكند و باید عملاً هم در این راه قدم گذارد و در این هنگام از میان سازها، سنتور را كه به آن بسیار علاقمند بود انتخاب و نزد خود به تمرین مشغول مىشود ولى پس از چندى با آشنایى بیشتر به گوشهها و دستگاههاى موسیقى ایرانى تصمیم مىگیرد در نزد یكى از اساتید معاصر كار خود را دنبال كند، در آغاز این موضوع را با پدرش در میان مىگذارد، پدر در جواب به او مىگوید: «تنها كسى كه مىتوانستى از محضرش استفاده كنى، حبیب سماعى استاد مسلم سنتور بود كه متأسفانه در چند سال قبل درگذشت و فعلاً هم آقاى ابوالحسن صبا، استاد موسیقى ایران هستند كه علاوه بر ویولن به سایر سازها، از جمله سنتور نیز آشنایى دارند و این ساز را درس مىدهند و شما مىتوانید در كلاس استاد نام نوشته و از محضر ایشان استفاده نمایى». بالاخره پس از چندى موجبات دیدن استاد صبا و استفاده از كلاس درس ایشان فراهم مىگردد لكن به دلیل بیمارى و كسالتى كه استاد داشت تدریس مرتب و تعلیم وى براى ایشان مقدور نبود و استاد صبا به ایشان تكلیف مىكند و قرار مىشود كه وى در هنرستان موسیقى نزد آقاى فرامرز پایور كه یكى از بهترین شاگردان استاد صبا بود برود و از محضر و كلاس ایشان بهره برد. وى در این كلاس فراگیرى سنتور را به مدت 6 سال و به طریق علمى و عملى نزد استاد فرامرز پایور مىآموزد، پس از چندى وارد اركستر هنرهاى زیبا كه بعداً به وزارت فرهنگ و هنر تغییر نام یافت مىشود و مدتى در آنجا به نوازندگى سنتور متداول و سنتور «كروماتیك» مشغول و بعد از آن وارد رادیو شده و در اركسترهاى مختلف كار خود را ادامه مىدهد. در سال 1345 با تأسیس دانشكدهى موسیقى هنرهاى زیباى دانشگاه تهران به دانشكده مزبور راه یافته و در خلال 4 سال تحصیل از محضر اساتیدى چون: مرحوم دكتر نورعلىخان برومند، دكتر داریوش صفوت، استوار، فروتن و اساتید دیگر استفاده نمود و موفق به اخذ لیسانس در رشتهى موسیقى مىگردد، البته در طول تحصیل فعالیت هنرى خود را در رادیو و همچنین تلویزیون ادامه داده و نیز از دانستههاى مرحوم حاجآقا محمد ایرانى كه چكیدهى اساتید موسیقى زمان بود استفاده و بهرههاى فراوان برد. در سال 1353 وارد مركز حفظ و اشاعهى موسیقى سنتى ایران مىشود و در آن مركز با حمایت و پشتیبانى بىدریغ دكتر داریوش صفوت ریاست وقت این مركز، موفق به نواختن سلو در كنسرتها و جشنوارههاى كانون فرهنگى هنرى چه در داخل كشور و چه در فستیوالهاى خارج از ایران مانند: تونس، فرانسه، انگلیس، آلمان مىشود و كاستها و نوارهایى با صداى خوانندگان ایرانى براى علاقمندان به موسیقى سنتى ارائه مىدهد و نیز در خلال فعالیتهاى مزبور همواره به تدریس این ساز مشغول بوده و شاگردان بسیارى را تا به حال با سنتور آشنا نموده كه امید است همه علاقمندان به ساز سنتور با سعى و جدیت هرچه بیشتر در پیشبرد و حفظ این ساز كه یكى از سازهاى ملى و سابقهدار و كهن سرزمین ما است بكوشند و در این راه مؤید و موفق باشند.
