ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد اول)
به سال 1312 در شهر همیشه سبز و خرم و زیباى آمل، دیده به جهان گشود. دو ساله بود كه با پدر و مادرش به تهران آمد. از همان دوران كودكى به موسیقى گرایش زیادى داشت به طورى كه وقتى پدرش یكبار با تار قطعاتى را مىزد، او به ذهن مىسپرد و همان قطعات را مىنواخت و همیشه دور از چشم پدر به ساز او دستبرد مىزد یك روز كه پدرش در منزل نبود و او قطعاتى را مىنواخت پدرش وارد شد و وقتى ذوق و استعداد او را مشاهده كرد، وى را تشویق كرد و به كلاس استاد علىاكبرخان شهنازى برد و او در آنجا تحت تعلیم استاد قرار گرفت و ردیفهاى موسیقى ایرانى را به خوبى فراگرفت و چون عبدالحسین شهنازى برادر استاد علىاكبر شهنازى كه او نیز پنجهاى شیرین داشت و در نواختن تار از پدر خود آقا حسینقلى بهرهها برده بود با پدر او دوستى داشت و به منزل آنها آمد و شد مىكرد، لذا او فرصت را غنیمت شمرده و از محضر عبدالحسینخان هم كسب فیض مىكرد به طورى كه خود فرهنگ شریف معتقد است تحت تأثیر ساز عبدالحسین خان است و از سبك او الهام گرفته است. فرهنگ شریف، اولین بار كه در رادیو برنامه اجرا كرد، محصل سال سوم دبیرستان دارالفنون بود و مدت یك ربع ساعت سلو اجرا مىكرد؛ آن موقع فرستندهى رادیو در جاده قدیم شمیران بود و ممتحنین آن استاد صبا و استاد محجوبى بودند. فرهنگ شریف، در كنسرتى كه استاد مهدى خالدى هم در جمع مدعوین بود، پس از پایان كنسرت، توسط ایشان به رادیو دعوت مىشود و با شركت در چند اركستر، از زمانى كه برنامهى «گلهاى جاویدان» شروع و ضبط مىشود با آن همكارى مىكند. و هنرمندانى نظیر: اكبر گلپایگانى و محمود محمودى خوانسارى اولین بار با فرهنگ شریف همكاریشان را در رادیو آغاز مىكنند. فرهنگ شریف یكى از تكنوازان بنام برنامهى «گلها» بود و پنجهاى شیرین و سحرآمیز دارد. تاكنون چند آهنگ ساخته كه از میان آنها بیشتر به «گل گریه» علاقمند است كه با صداى اكبر گلپایگانى است.
