ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ح 1338 -1284 ش)، خواننده. اصلا كاشانى بود و در تاكستان قزوین به دنیا آمد. پدرش قبل از تولد او وفات یافت و مادرش طوبى نیز وقتى قمر هیجده ماهه بود درگذشت و سرپرستى قمر را مادربزرگش خیرالنساء افتخار الذاكرین به عهده گرفت كه روضهخوان و نوحهسراى مجالس زنانه حرم ناصرالدینشاه بود و چون قمر از كودكى وى را در آن مجالس همراهى مىكرد، اولین دقایق هنر آواز را از او فراگرفت. اول بار كه قمر در یك مجلس عروسى خواند، صداى دلنشین و در عین حال بلند و محكم وى مورد توجه مرتضى نىداوود قرار گرفت و این استاد او را تعلیم داد و به ردیف موسیقى سنتى ایران آشنا كرد. قمر در زندگى هنرى خود شهرتى فراوان یافت. در 1310 ش براى اجراى كنسرت به همدان رفت و با عارف قزوینى از نزدیك آشنا شد و مدتى نیز با محمدعلى امیر جاهد كار كرد و سرودههاى میهنى این شاعر را خواند. سید حسین طاهرزاده از آواز وى بسیار تعریف كرده است. قمر به مناسبت احترام فراوانى كه براى كلنل علینقى وزیرى قائل بود، نام وزیرى را به عنوان نام خانوادگى خود برگزید. وى زنى بخشنده و اهل كرم بود و داستانهاى زیادى دربارهى گشادهدستى او ثبت است. قمر در تهران درگذشت و در قبرستان ظهیرالدوله دفن شد. صفحههاى متعددى از او باقى مانده كه تصنیفهایى از عارف، عشقى، بهار، پژمان بختیارى، امیر جاهد و غیره را خوانده است.[1] (بخش 1) قمرالملوك وزیرى، بانوى آوازخوان معروف (و. كاشان 1284- ف. 1338 ه.ش). وى در خانوادهاى متوسط در كاشان متولد شد و تحت حمایت مادربزرگش كه زنى مؤمنه بود پرورش یافت. مادر بزرگ او به جهت روضهخوانى به مجالس زنانه مىرفت و قمر نیز پاى منبرش مرثیه مىخواند. بعدها بر اثر تعلم نزد استادان موسیقى خوانندهاى مشهور شد. صفحات متعدد از آواز او پر شده. قمر در اواخر عمر به كسالت قلبى مبتلى گردید و به همین بیمارى درگذشت و در مقبرهى ظهیرالدوله (بین تجریش و دربند) مدفون گردید.
