ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1328 -1252 ق)، خطاط، موسیقیدان، ادیب و شاعر، متخلص به یزدانى. ششمین فرزند وصال است. وى در شیراز به دنیا آمد. او در ادبیات، ریاضیات، نجوم و نظم و نثر عربى توانا بود، شعر مىگفت و از موسیقى نیز بهرهى تمام داشت و رباب را خوب مىنواخت. یزدانى خط نستعلیق و شكسته را خوش مىنوشت و از شیوهى میرعماد پیروى مىكرد و كتبیههاى اطراف حرم شاهچراغ و برادرش سید میر محمد در شیراز و همچنین كتیبههاى قسمتى از رواق مطهر امام رضا (ع) به قلم اوست. عبدالوهاب در كهنه كردن كاغذ و مركب دست داشت و فن نقاشى را خوب مىدانست. یزدانى به همراه برادر خود، وقار، سفرى به عتبات كرده و از آنجا به تهران آمده و سپس به زادگاه خود بازگشته است. او در شیراز درگذشت و در بقعهى سید میر محمد، نزد برادرش، فرهنگ دفن شد. از آثار وى: كتابت و نقاشى «خسرو و شیرین» نظامى، كه به امر ناصرالدین شاه انجام پذیرفته است؛ یك نسخه «دیوان» انورى، به قلم كتابت خوش، با رقم: «... حرره العبد الاقل، عبدالوهاب بن وصال، طاب ثراه فى سنة 1275»؛ یك نسخه «مناجات» حضرت على (ع)، به قل دو دانگ خوش، با رقم: «نمقه... عبدالوهاب المتخلص به یزدانى ابن مرحوم المغفور الوصال... فى شهر شعبان المعظم 1282»؛ یك قطعه به قلم كتابت خفى خوش، با رقم: «یزدانى»؛ قطعهاى دیگر، به قلم كتابت خوش، با رقم: «یزدانى».[1] میرزا عبدالوهاب متخلص به یزدانى ششمین پسر وصال شیرازى (و. 1252 ه.ق- ف. 1328 ه.ق) وى یكى از خوشنویسان و نقاشان و ادباى عصر خود به شمار مىآمد، و آنچه از اشعار او در دست است 7 قصیده و 14 غزل مىباشد و ضمناً كتیبههاى دور حرم شاهچراغ و سید محمد به خط اوست و چند نسخه از كلیات سعدى و دیوان حافظ نوشته و از موسیقى نیز بهرهى كافى داشته و رباب خوب مىنواخته است.
