ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد پنجم)
سخن از هنرمند فقید و از دست رفتهیى است كه سالها نه در موسیقى بلكه در هنر نقشى و مینیاتور از بزرگان زمان خود بود، او ابوالقاسم دربندى نام داشت كه در سال 1309 در دربند شمیران از حوالى تهران دیده به جهان باز كرد. پدر وى مرحوم مصطفى دربندى با موسیقى مأنوس بود و خود با نواختن سنتور و ضرب آشنایى فراوان داشت. دوران كودكى را نزد پدر به فراگیرى سنتور پرداخت و از سن هفده سالگى به هنرستان ملى رفت و در آنجا به فراگیرى موسیقى به صورت عملى مشغول گردید. در سن بیست و یك سالگى توسط یكى از دوستان خود به محضر شادروان رضا ورزنده رفت و مدت پنج سال نزد این هنرمند ارجمند مشق سنتور كرد و خیلى چیزها آموخت . كلاس زندهیاد ورزنده در آن زمان در خیابان زریننعل پشت خیابان مقابل اداره برق تهران بود، كه وى همیشه از علاقهیى كه به استاد ورزنده داشت همیشه یكى دو ساعت زودتر در جلوى كلاس ایشان حاضر مىشد تا از مكتب آن هنرمند فقید و باارزش بهره مىگیرد. ابوالقاسم دربندى در سال 1330 به رادیو راه یافت و برنامههایى را به اجرا درآورد و در سال 1356 توسط استاد ارجمند حسن كسایى در رادیو اصفهان برنامههاى هنرى متعددى اجرا كرد. وى، همزمان با فراگیرى علم موسیقى، دست به كار یادگیرى نقاشى نیز زد و به كلاس نقاشى كمالالملك كه زیر نظر مستقیم استاد حسین زاویه مینیاتوریست بزرگ ایران اداره مىشد رفت و نقاشى و مینیاتور را فراگرفت و به سرعت در این كار هنرى پیشرفت كرد به طورى كه خود بعدها، آتلیه مجهزى را در خیابان ولىعصر (ع) دایر كرد و به تربیت شاگردان همت گماشت و اشعار شعراى بزرگ و نامى ایران مثل: حكیم ابوالقاسم فردوسى، شیخ اجل سعدى و خواجه حافظ شیرازى و مولوى را به تصویر كشید كه از كارهاى جالب هنرى و مفید در هنر نقاشى و مینیاتور كشور است. روى ساز سنتور ابوالقاسم دربندى یك نقاشى مینیاتور مىباشد كه از كارهاى بدیع هنرى است و منحصر به فرد مىباشد كه از یادگارهاى خود این هنرمند والا مى باشد، ابوالقاسم دربندى، در سال 1346 موفق به اختراع چسبى به نام «فویل» شد كه در كار تابلوسازى نئون كاربرد بسیار دارد و از بهترین چسبهاى خارجى هم باارزشتر مىباشد و با آنها كاملا رقابت مىنماید. وى در سال 1336 ازدواج كرد و صاحب سه فرزند، دو پسر و یك دختر شد كه پسر بزرگ وى به نام فریبرز دربندى هنرمند نقاش و پسر كوچكتر او نوازنده سنتور و ضرب مىباشد. ابوالقاسم دربندى در هفتم فروردینماه 1366 دار فانى را وداع گفت و او را در بهشت زهرا به خاك سپردند، خداوند روحش را قرین رحمت خود فرماید.
