ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف بعد از 1304 ش)، خواننده و نوازنده. وى اهل سیستان و بلوچستان و از خوانندگان درجه اول و بنام عهد مظفرى بود و به مناسبت حضور در دستگاه نایب السلطنه به این عنوان مشهور شد. از آن جا كه ماههاى رمضان در منزل عضد الملك مناجات مىكرد، به او علىخان عضدالملكى هم مىگفتند. وى صدایى ششدانگ و رسا و پرطنین داشت و به قدرى شدت صدا و حنجرهاش قوى بود كه به او حنجرهدریده هم مىگفتند. مىگویند آقا حسینقلى به او بسیار احترام مىگذاشت و او را استاد كامل مىدانست. او در خوانندگى از محضر جناب قزوینى و بیشتر از مضحر آقا جان ساوهاى استفاده مىكرد. علىخان دستگاههاى موسیقى را كاملا مىشناخت و نى هم مىنواخت و از شاگردان صفدرخان بود. وى در خوانندگى آهنگهاى ضربى نیز ماهر بود و به قول استاد طاهرزاده تنوع تحریر علىخان را كسى نداشت.علىخان بیش از هشتاد سال عمر كرد واندكى پس از انقراض سلسلهى قاجاریه درگذشت. استاد احمد مستبصر از شاگردان او بود. از وى چند صفحه از جمله همایون باقى مانده است.
