ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد اول)
محمود رحمانىپور به سال 1315 در ولىآباد واقع در خیابان هدایت دیده به جهان گشود، پدرش على رحمانىپور كه خود با نواختن «تار» آشنایى داشت، روزها در منزل براى خویش ساز مىزد و محمود كه طفلى بیش نبود به آن نواها گوش مىكرد به طورى كه رفتهرفته به موسیقى علاقه و با آن انس و الفتى پیدا مىكند و همین علاقه موجب مىگردد كه از سال پنجم دبستان مسعود سعد كه در آن به تحصیل مشغول بود، به هنرستان موسیقى ملى كه به سرپرستى شادروان روحاللَّه خالقى اداره مىشد مىرود و ثبت نام مىنماید. محمود در هنرستان بنا به پیشنهاد استاد روحاللَّه خالقى، به فراگیرى ویولن مىپردازد و اولین استادش در تعلیم ویولن، استاد ابوالحسن صبا بود، و وى مدت 7 سال علاوه بر زیر نظر این استاد بزرگ، از وجود استادان: روحاللَّه خالقى، مهدى مفتاح و نصراللَّه زرینپنجه استفاده برده و به فراگیرى علم موسیقى مىپردازد. رحمانىپور، سپس بنا به توصیهى سرپرست هنرستان كه فراگیرى و دانستن ضرب را هم براى هنرآموزان واجب و پایهاى براى ایشان مىدانست، نزد حسین تهرانى مشغول فراگیرى ضرب مىگردد. بدین ترتیب او ویولن را نزد ابوالحسن صبا، عود را نزد زرینپنجه و ضرب را نزد تهرانى به حد اكمل مىآموزد و در اولین برنامهى هنرى كه خارج از هنرستان شركت مىكند، در اركستر وزارت فرهنگ و هنر سابق به سرپرستى علىمحمد خادم میثاق بود كه پس از آن در سال 1332 به رادیو راه مىیابد و اولینبار در اركستر بزرگ «گلها» كه با شركت آقایان: على تجویدى، امیر ناصر افتتاح، جواد معروفى، نصراللَّه زرینپنجه و برادرش احمد رحمانىپور كه تار مىنواخت شركت و همكارى خود را آغاز نمود. وى در رادیو علاوه بر شركت در برنامهى «گلها»، در اركسترهاى آقایان: عبداللَّه جهانپناه، سازهاى ملى به سرپرستى مهدى مفتاح كه در این اركسترها، رحمانىپور نوازندهى «عود» بود و دیگر در برنامهى «نوایى از موسیقى ملى» به سرپرستى آقاى منوچهر جهانبگلو و هنرمندان آقایان: اسداللَّه ملك، مجید نجاحى، فرهنگ شریف، جهانگیر ملك، فریدون حافظى، حسین همدانیان، حسن ناهید بود كه در این برنامهها رحمانىپور نوازنده و سلیست عود بود و نوارهاى آن هماكنون در دسترس مىباشد. رحمانىپور در برنامهى «FM» كه از برنامهى دوم و اركستر آن به سرپرستى آقاى مهندس همایون خرم بود شركت و در این برنامهها خوانندگانى چون: اكبر گلپایگانى، محمدرضا شجریان، محمودى خوانسارى، ایرج و عبدالوهاب شهیدى را همراهى مىكرد. وى آهنگ چندانى در موسیقى ایرانى نساخت ولى همان چند عددى هم كه ساخت از لطافت كمنظیرى برخوردار مىباشد. محمود رحمانىپور حدود 21 سال با رادیو همكارى كرد، حدود 22 سال معلم موسیقى سرود مدارس بود و ساز اختصاصى وى ویولن مىباشد ولى عود را به همان راحتى و زیبایى و ویولن مىنوازد به طورى كه نمىشود گفت كه در كدام یك تخصصش بیشتر است. وى همراه با حسین تهرانى، شهیدى، بهارى، فرهنگ شریف، احمد عبادى و حسن ناهید در حافظیه شیراز در جشن هنر شركت داشته و سایر برنامههایى نیز ارائه داده است. محمود رحمانىپور براى شناساندن موسیقى اصیل و سنتى ایران مسافرتهاى فراوانى به كشورها و ممالك مختلف جهان نموده از جمله: آمریكا، كویت، (همراه انوشیروان روحانى)، افغانستان، پاكستان، فرانسه (به سرپرستى مهدى مفتاح)، شوروى جهت كنسرت سازهاى ملى ایران، كانادا در سالن نمایشگاه جهانى كتاب، در خانه كتاب ایران. رحمانىپور، بیش از 20 سال نداشت كه ازدواج كرد و ثمره آن فرزندى است بنام فرهاد و هماكنون وى در خارج مشغول تحصیل در رشته كامپیوتر مىباشد ولى این ازدواج سرانجامى براى وى نداشت و پس از دو سال منجر به جدایى گردید و پس از 10 سال مجدداً با خانمى هنرمند كه از دانشجویان ممتاز هنرستان موسیقى ملى بود و در رشتهى سنتور مشغول تحصیل بود ازدواج نمود و ثمرهى آن دو فرزند به نامهاى ساسان و سارا رحمانىپور مىباشند.
